نقش میانجی مهرورزی به خود در والدین با رابطه بین شیوه های فرزندپروری والدین و شادکامی فرزندان

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی گری مهرورزی به خود در والدین با رابطه بین شیوه های فرزندپروری والدین و شادکامی فرزندان دوره اول متوسطه  شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 انجام شده است. روش : روش انجام پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر تهران به همراه والد مادران آنها بود. . به منظور انجام پژوهش، 384 دانش آموز به همراه والد مادر آنها به روش خوشه ای مرحله ای  انتخاب شدند و با استفاده از 3 پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، سبک فرزندپروری بامریند و مهرورزی به خود نف، مورد اندازه گیری قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش تحلیل مسیر و نرم افزار لیزرل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها :بررسی نتایج نشان داد که نقش میانجی سبک های فرزندپروری در رابطه بین مهرورزی به خود و شادکامی فرزندان تایید نشد (05/0p). جهت تاثیر سبک استبدادی بر شادکامی منفی بود و جهت تاثیر مهرورزی به خود و سبک قاطع بر شادکامی مثبت بود. متغیرهای یادشده 49 درصد از واریانس نمرات در متغیر شادکامی را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری:وجود ویژگی مهرورزی به خود در والدین و استفاده از سبک فرزندپروری مقتدرانه می تواند موجب شکل گیری رفتارهای مثبت در والدین شود به نحوی که شرایط زندگی خانوادگی برای فرزندان را مطلوب سازد و شادکامی در فرزندان را افزایش دهد

The mediating role of self-compassion among parents with respect to the relationship between upbringing methods and children's happiness

The present research aimed at investigating the relationship between upbringing methods and children’s happiness with the mediating role of parents’ self-compassion among junior high school students in Tehran in the school year of 2018-2019. The study employed descriptive-correlational methodology. The population included junior high-school students with their mothers living in Tehran. 384 students along with their mothers were selected through multistage clustering method. Three questionnaires were used in this study: Oxford Happiness Questionnaire, Baumrind’s Parenting Style questionnaire, and Neff’s Self-compassion questionnaire.The collected data was analyzed through Path Analysis and Lisrel. The results showed that the mediating role of parenting style was not significant with respect to the relationship between self-compassion and children’s happiness (p>0/05). However, the direct effects of three variables, self-compassion, dictatorial parenting, and strict parenting were found to be meaningful (p<0/05).The direction effect of dictatorial style on happiness was negative. The direction effect of self-compassion and strict style on happiness was positive. The aforementioned variables predict 49% of the score variance in happiness.