اثربخشی برنامه توانبخشی شغلی مبتنی بر نظریه شناختی اجتماعی بر خودکارآمدی افراد دارای آسیب نخاعی

هدف: ضایعه نخاعی از جمله معضلات جوامع انسانی محسوب می شود که مسیر زندگی فرد را تغییر می دهد و مشکلات فراوانی در تمام ابعاد جسمانی، روانی، شغلی، اقتصادی و خانوادگی ایجاد می کند. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی برنامه توانبخشی شغلی بر خودکارآمدی افراد دارای آسیب نخاعی بود. روش: طرح مورد استفاده در این پژوهش مورد منفرد بود. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری هدفمند 3 نفر از افراد دارای آسیب نخاعی انتخاب شدند و طی 8 جلسه مداخله انفرادی،آموزش برنامه توانبخشی شغلی مبتنی بر نظریه شناختی اجتماعی دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سرمایه های روانشناختی لوتانز بود. نتایج با استفاده از تحلیل دیداری، شاخص پایایی تغییر (rci) و درصد بهبودی (mpi) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  یافته ها: یافته ها نشان داد برنامه توانبخشی مبتنی بر نظریه شناختی اجتماعی می تواند خودکارآمدی افراد دارای آسیب نخاعی را افزایش دهد (96/1). نتیجه گیری: با استفاده از یک برنامه توانبخشی شغلی و با بهره گیری از نظریه شناختی اجتماعی که در آن از راهنمایی ها و آموزش مهارت هایی از جمله آموزش جانشینی یا الگو گیری، تشویق اجتماعی یا بازخورد مثبت و برانگیختگی سرمایه های روانشناختی همچنین ارائه اطلاعات در مورد اشتغال توانخوان و آموزش های شغلی به کار گرفته شد، می توان خودکارآمدی را در افراد دارای ضایعه نخاعی افزایش داد.

The effectiveness of a social rehabilitation program based on social cognitive theory on the self-efficacy of people with spinal cord injury

AbstractIntroduction: Spinal cord injury is one of the problems of human societies. The purpose of this study is to focus on the self-efficacy of people with spinal cord injury. Method: The design used in this study was a single case of type A-B. For this purpose, using purposive sampling, 3 people with spinal cord injury were selected. And received 8 sessions of individual intervention, occupational rehabilitation program training based on social cognitive theory. Data collection tool was Lutans psychological capital questionnaire. The results were analyzed using visual analysis, change reliability index (RCI) and recovery percentage (MPI). Results: The results showed that a rehabilitation program based on social cognitive theory can increase the self-efficacy of people with spinal cord injury. Conclusion: Using a job rehabilitation program and utilizing social cognitive theory that provides guidance and skills training such as substitution or role modeling, social encouragement or positive feedback, and the mobilization of psychological capital as well as information. In the case of able-bodied employment and vocational training, self-efficacy can be increased in people with spinal cord injury.