تدوین مدل سرزندگی تحصیلی بر اساس ارتباط با مدرسه، جو عاطفی خانواده، انگیزش، خودکارآمدی و درگیری تحصیلی دانش‌آموزان

هدف از انجام این پژوهش تدوین مدل سرزندگی تحصیلی بر اساس ارتباط با مدرسه، جو عاطفی خانواده، انگیزش، خودکارآمدی و درگیری تحصیلی دانش‌آموزان بود. از نظر روش پژوهش، توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پایه‌های اول و دوم مقطع متوسطه دوم شهر اصفهان در سال 1398-1397 بودند. که از میان آنها به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، نمونه‌ای به تعداد 375 نفر انتخاب شدند. به‌منظور جمع‌آوری داده‌های موردنیاز تحقیق از ابزار پرسشنامه استفاده شد که شامل مقیاس‌های سرزندگی تحصیلی دهقانی زاده وحسینی چاری (2013)، ارتباط با مدرسه پناغی و همکاران (1390)، جو عاطفی خانواده رضویه وسامانی (1379)، خودکارآمدی تحصیلی پاتریک، هیکس و رایان (1997)، مقیاس درگیری تحصیلی ریو (2013) و مقیاس انگیزش تحصیلی هارتر (1981) بود.نتایج به دست آمده نشان داد در سطح اطمینان 95 درصد تاثیر مستقیم ارتباط با مدرسه بر سرزندگی تحصیلی با ضریب تاثیر 0.207 تایید شد. همچنین درگیری تحصیلی دارای تاثیر بر سرزندگی تحصیلی با ضریب تاثیر 0.356 و خودکارآمدی دارای تاثیر بر سرزندگی تحصیلی با ضریب تاثیر 0.202 است. یافته‌ها نشان داد که اثرغیرمستقیم ارتباط با مدرسه بر سرزندگی تحصیلی با میانجی گری درگیری تحصیلی تایید می‌شود که شدت اثر غیر مستقیم برابر با 0.206 است، اثر غیرمستقیم جوعاطفی خانواده بر سرزندگی تحصیلی با میانجی‌گری درگیری تحصیلی نیز تایید می‌شود که شدت اثر غیر مستقیم برابر با 0.055 است، همچنین اثر غیرمستقیم انگیزش تحصیلی بر سرزندگی تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی تایید می‌شود که شدت اثر غیرمستقیم برابر با 0.084 است (0.05>p).

Development of a Model of Academic Buoyancy based on with School Connection, Family’s Emotional Atmoshphere, Motivation, Self-efficacy and Academic Engagement of Students

Aim: The aim of this study was to develop a model of academic buoyancy based on school connection, family emotional atmosphere, motivation, selfefficacy, and academic engagement of students. Methods: This research was of descriptivecorrelational. The statistical population of the study included all first and second grade high school students in Isfahan in 20182019. From among them, a sample of 375 people were selected by multistage cluster random sampling. The tools for data collection included the following questionnaires: Dehghanizadeh and Hosseini Chari Academic Buoyancy Scales (2013), Panaghi et. al School Connection Questionnaire (2011), Razavieh Vesamani Family Emotional Atmosphere (2000), Patrick, Hicks and Ryan (1997) Academic SelfEfficacy Scale, Reeve, Agentic Engagement Scale (2013), and The Harter Academic Motivation Scale (1981). Results: The results showed that at 95% confidence level, the direct effect of school connection on academic buoyancy was confirmed with an impact factor of 0.207. Also, academic engagement has an effect on academic buoyancy, with an impact factor of 0.356, and selfefficacy has an impact on academic buoyancy with an impact factor of 0.202. Conclusion: Findings showed that the indirect effect of school relationship on academic buoyancy mediating academic engagement is confirmed, so that the intensity of the indirect effect is equal to 0.206, the indirect effect of family emotional atmosphere on academic buoyancy mediated academic engagement was also confirmed, and that the indirect effect is equal to 0.055. Furthermore, the indirect effect of academic motivation on academic buoyancy is mediated by selfefficacy, the intensity of the indirect effect is equal to 0.084 (p <0.05).