ارائه مدل علی در تبیین رابطه بین تمایزیافتگی خود و بخشودگی با رضایت زناشویی بر اساس نقش میانجی گر جهت‌گیری مذهبی

هدف: هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه بین تمایزیافتگی خود و بخشودگی با رضایت زناشویی بر اساس نقش میانجیگر جهت‌گیری مذهبی بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام معلّمان زن و مرد متاهل شاغل در دوره های متوسطه اول و دوم منطقه 6 آموزش و پرورش شهر تهران به تعداد 4080 نفر بود که به روش نمونه برداری تصادفی تعداد 28 مدرسه و در نهایت از بین آن ها 304 نفر از معلمان داوطلب انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه تمایزیافتگی خود ساخته (اسکورن و اسمیت، 2003) ؛ پرسشنامه بخشش در خانواده (پولارد، اندرسون، اندرسون و جنینگز 1998)؛ جهت‌گیری مذهبی (آلپورت و راس 1967) و مقیاس زناشویی اِنریچ (فورنیر، اولسون و دروچمن 1983) استفاده شد. پس از حذف 10 پرسشنامه مخدوش و 3 داده پرت، جهت تحلیل داده ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر مستقیم بین جهت‌گیری مذهبی درونی و رضایت زناشویی (0.01>p، 0.33= β) مثبت و ضریب مسیر غیرمستقیم بین تمایزیافتگی خود و رضایت زناشویی (0.01>p، 0.149= β) و ضریب مسیر غیرمستقیم بین بخشودگی و رضایت زناشویی (0.01>p، 0.129= β;) مثبت و در سطح 0.01 معنادار بود. نتیجه گیری: از آن جاکه جهت گیری مذهبی درونی می تواند در بهبود روابط و رضایت زناشویی موثر باشد، پیشنهاد می شود که در مشاوره زناشویی از تقویت باورهای مذهبی زوجین استفاده شود.

Presenting causal model in explaining the relationship between self-differentiation and forgiveness with marital satisfaction based on the mediating role of religious orientation

Aim: The aim of this study was to explain the relationship between selfdifferentiation and forgiveness with marital satisfaction based on the mediating role of religious orientation. Methods: The research method was descriptivecorrelational and the statistical population included all married teachers working in the sixth and seventh grade in Tehran #39;s 6th educational district, with a total of 4,080 people, among whom 28 schools and 304 volunteer teachers were randomly selected. To collect research data, the following tools were used: Differentiation of Self Inventory by Skowron, E. A., Schmitt (2003), Family Forgiveness Scale by Pollard, Anderson, Anderson Jennings (1998), Religious Orientation Questionnaire by Allport Ross (1967), and ENRICH Marital Satisfaction Scale by Fournier, Olson Druckman (1983) were used. After deleting 10 distorted questionnaires and 3 outliers, structural equation modeling was used for data analysis. Results: In this study, the direct path coefficient between internal religious orientation and marital satisfaction (P<0.01, β;=0.337) was positive and significant at the 0.01 level. Indirect path coefficient between selfdifferentiation and marital satisfaction ( β; = 0.149, P <0.01) and indirect path coefficient between forgiveness and marital satisfaction (P <0.01, β; = 0.129) were positive and significant at 0.01 level. Conclusion: Since internal religious orientation can be effective in improving relationships and marital satisfaction, it is suggested that in marital counseling, strengthening the religious beliefs of couples be used.