مقایسۀ تاثیر روان‌درمانی گروهی وجودی، شناختی _ وجودی و انسان‌گرا _ وجودی بر رضایت جنسی زنان مبتلا به دیابت نوع دو

هدف: هدف پژوهش مقایسۀ تاثیر روان‌درمانی گروهی وجودی، شناختی _ وجودی و انسان‌گرا _ وجودی در رضایت جنسی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش: پژوهش یک کار آزمایی تصادفی کنترل‌شده بود که با روش نیمه آزمایشی و طرح پیش‌آزمون_ پس‌آزمون و آزمون پیگیری دوماهه با گروه‌های موازی آزمایشی و گروه کنترل انجام‌ شد. جامعۀ آزمودنی‌های پژوهش، زنان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه‌کننده به کلینیک تخصصی دیابت بیمارستان توحید سنندج در سه ماه نخست سال 1398 بود؛ از طریق نمونه‌گیری تصادفی 32 آزمودنی از این جامعه انتخاب و پس‌ازآن با به‌کارگیری نمونه‌گیری تصادفی جایگزینی در گروه‌های آزمایشی و گروه کنترل جایگزین شدند. گردآوری داده‌ها با مقیاس رضایت جنسی متسون و‌تراپنل (2005) انجام شد. آزمودنی‌های گروه‌های آزمایشی جداگانه در نه جلسه هفتگی 120 دقیقه‌ای شرکت کردند. یافته‌ها: نتایج مدل خطی عمومی واریانس یک‌راهه با آزمون اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که مداخلات شناختی _ وجودی و انسان‌گرا _ وجودی، رضایت جنسی را در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معنی‌دار افزایش دادند (4f=؛ p<0/05) همچنین نتایج نشانگر تاثیر بیشتر گروه شناختی_ وجودی (6md=؛ p<0/05 و انسان‌گرا _ وجودی در پس‌آزمون (1md=؛ p<0/05) و تاثیر بیشتر گروه وجودی در ‌آزمون پیگیری بود (12md=؛ p<0/05). نتیجه‌گیری: به کاربستن روش‌های روان‌درمانی گروهی شناختی_ وجودی و انسان‌گرا _ وجودی برای افزایش رضایت در رابطۀ جنسی زنان مبتلا به دیابت نوع دو، در مقایسه با روان‌درمانی وجودی برای انجام موفق امور مشاوره و روان‌درمانی کارآمدتر می‌نماید.

Comparison of the effect of existential, cognitive-existential, and humanistic-existential group psychotherapy on sexual satisfaction in women with type II diabetes

Aim: The purpose of this research was to study the comparison of the effectiveness of existential, cognitiveexistential, and humanisticexistential group psychotherapy on sexual satisfaction among women with type2 diabetes. Methods: The research was a randomized controlled trial conducted through an experimental method and its experimental design included a pretest, posttest, with twomonth followup test with parallel experimental groups and a control group. The research sample population included women with type 2 diabetes referred to Towhid diabetes hospital during the first quarter of 2019. Thirtytwo subjects were selected from this population through random sampling and assigned to the two experimental and the control group using random assignment. Data was collected using the Sexual Satisfaction Scale (Meston Trapnell, 2005). Experimental groups #39; subjects participated in 9 separate 120minute weekly groups sessions. Findings: The results of the general linear model with repeated measures test showed that interventions of cognitiveexistential and humanisticexistential significantly increased sexual satisfaction compared to the control group (F= 4; P<0/05). The results also showed the greater effect of the cognitiveexistential (MD= 6; P<0/05) and humanisticexistential groups (MD= 1; P<0/05) on the posttest and a greater effect of the existential group on the followup test (MD= 12; P<0/05). Conclusion: The application of cognitiveexistential and humanisticexistential group psychotherapy to increase sexual satisfaction among women with type2 diabetes is more effective than existential psychotherapy for successful counseling and psychotherapy.