نقش میانجی مهرورزی به خود در رابطه بین طرحواره‌های شناختی والدین و شادکامی فرزندان در دانش‌آموزان دوره متوسطه اول شهر تهران

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی مهرورزی به خود در رابطه بین طرحواره‌های شناختی والدین و شادی در فرزندان در دانش‌آموزان دوره متوسطه اول شهر تهران انجام شد.روش: این پژوهش، از نوع همبستگی بود. به منظور جمع آوری داده‌ها از سه فرم کوتاه شادکامی آکسفورد (هیل و آرگایل، 2002)، پرسشنامه طرحواره‌های ناسازگار اولیه یانگ (1990) و مقیاس مهرورزی به خود (نف، 2003) استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان متوسطه اول شهر تهران و والد مادر آنها بود که از این بین 384 نفر به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده‌های این پژوهش با روش تحلیل معادلات ساختاری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که طرحواره‌های شناختی والدین تاثیر مستقیم بر شادکامی فرزندان دارد. در میان 15 طرحواره ناسازگار در والدین، اثر طرحواره‌های احساس بی کفایتی، بی اعتمادی، انزوای اجتماعی، معیارهای سرسختانه، خویشتنداری ناکافی و نقص بر شادکامی معنادار بود. ضمن اینکه طرحواره‌های بی اعتمادی، انزوای اجتماعی، معیارهای سرسختانه و خویشتنداری ناکافی با میانجیگری مهرورزی به خود بر شادکامی فرزندان، تاثیر معنادار داشت. نتیجه گیری: والدینی که تجارب زندگی آنها منجر به شکل گیری طرحواره‌های معیوب در آنها شده، بر تجربه هیجان مثبت در فرزندان خود اثر منفی دارند و با بروز رفتارهای اشتباه موجب کاهش شادی فرزندان خود می‌شوند.

The mediating role of self-compassion in relation between cognitive schemas of parents and happiness of children in students of first period of high school in Tehran

Aim: The aim of this research was to investigate the mediating role of selfcompassion in relation between cognitive schemas of parents and happiness of children in students of first period of high school in Tehran. Methods: This research was a correlational study. In order to gather the data, three questionnaires, including Oxford Happiness Inventory (Hill and Argyle, 2002), Young Schema Questionnaire (Young, 1990) and SelfCompassion Scale (Neff, 2003) were used. Statistical population included middle school students and their mothers in Tehran. From among this population, 384 individuals were selected through random cluster sampling. Data was analyzed through analysis of structural equations. Findings : data Obtained indicated that parents rsquo; cognitive schemas have direct influence on children rsquo;s happiness. Among the 15 parents rsquo; maladjustment schemas, the incompetency incompetency, mistrust, social isolation, unrelenting standards, insufficient selfcontrol, and defectiveness had significant effect on children rsquo;s happiness. Moreover, the mediating role of selfcompassion and happiness in children was significantly influenced by mistrust, social isolation, unrelenting standards, and insufficient self control schemas. Conclusion: Parents whose life experiences have shaped maladaptive schemas in their life have negative effects on their children rsquo;s positive emotion, and decrease the happiness of their children through their wrong behaviors.