نقش میانجی انطباق‌پذیری مسیر‌شغلی در رابطه هوش هیجانی با مشکلات تصمیم‌گیری مسیر‌شغلی

هدف: هدف پژوهش بررسی نقش میانجی انطباق‌پذیری مسیر‌شغلی در رابطه هوش هیجانی با مشکلات تصمیم‌گیری مسیر‌شغلی در دانش‌آموزان پایه نهم بود. روش: این پژوهش از نوع پژوهش‌های همبستگی بود که با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل دانش‌آموزان پایه نهم استان قزوین در سال تحصیلی 95-96 بودند. نمونه شامل 433 دانش‌آموز (206 پسر و 227 دختر) بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارها شامل مقیاس انطباق‌پذیری مسیر‌شغلی، سیاهه هوش هیجانی باران و پرسشنامه مشکلات تصمیم‌گیری مسیر‌شغلی بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که از مجموع 0.67 اثر هوش هیجانی بر مشکلات تصمیم‌گیری مسیر‌شغلی بیشتر آن به‌صورت غیرمستقیم و با میانجی‌گری انطباق‌پذیری مسیر‌شغلی (0.41= β؛ 0.001>p) و بخشی از آن‌هم به‌صورت مستقیم (0.26= β؛ 0.001>p) بوده است. مدل مفهومی برازش معناداری با داده‌ها نشان داد (0.03=srmr؛ 0.06=rmsea). نتایج مقایسه برازش کلی و ضرایب مسیر در دختران و پسران نیز نشان داد که مدل پژوهش در هر دو گروه به‌صورت یکسان عمل می‌کند (0.11

Mediating Role of Career Adaptability in Relationship between Emotional Intelligence and Career Decision Making Difficulties

Aim: The aim of this study was to investigate the mediating role of career adaptability in relationship between emotional intelligence and career decision making difficulties among 9th grade students. Methods: This was a correlational research that using structural equation modeling. The statistical population consisted of 9th grade students of Qazvin province in the academic year 201617. The sample consisted of 433 students (206 boys and 227 girls) selected by multistage random cluster sampling. Measures included Career Adaptability Scale, BarOn Emotional Quotient Inventory, and Decision Making Difficulties Questionnaire. The data were calculated using Pearson correlation coefficients (using SPSS24), and structural equation modeling. The statistical significance of indirect effects also was calculated by bootstrapping method (using AMOS24). Findings: The results of this study showed that most of the overall 0.67 for the emotional intelligence on decisionmaking difficulties was indirectly due to the mediation of career adaptability ( β = 0.41, p <0.001), while a part of it was more directly ( β = 0.26, p <0.001). The conceptual model also showed a significant fit with the data (SRMR = 0.03; RMSEA = 0.06). The results of the comparison of total fit and path coefficients among girls and boys also showed that the research model is same for both groups (p <0.11). Conclusion: In line with the career adaption model, the results of this study showed that a major part of the effects of social and emotional metacapacities on the reduction of the incompatibility of career adaptive responses can be explained by the mobilization of psychosocial resources in the management of career related tasks, transitions and crises.