تدریس به عنوان رشته عملی

تدریس حرفه معلمان است که باید آن را در دانشگاه بیاموزند. اما، آنان در دانشگاه های نظری ما چیزی جز نظریه‌های تدریس و یادگیری نمی‌آموزند. آنچه در حال حاضر تخصص تدریس خوانده می‌شود، چیزی جز دانستن نظریه‌های تدریس و یادگیری نیست؛ نظریه‌هایی که در بهترین حالت به فن فروکاسته شده‌اند و عنوان فاخر روش ها و فنون تدریس را یدک می‌کشند. هدف این مقاله، دفاع از تدریس به عنوان یک رشته عملی است. با تکیه بر «عملی» شواب استدلال شده است، چنانچه جداً برای رشد حرفه تدریس و تحقق معلم پژوهنده اهمیت قائلیم، باید تدریس را به عنوان یک رشته عملی به رسمیت بشناسیم. در پرتو نظریه عملی و با نظر به جنبه عملی تدریس، از شرایطی متفاوت برای رشد حرفه تدریس می‌توان سخن گفت. در اینجا درباره دو شرط (1) دریافت مسائل عملی و (2) دریافت کثرت نظریه‌ها بحث شده است. همچنین، به شواهدی عینی اشاره شده است که موجودیت تدریس به عنوان یک رشته عملی را تایید می‌کنند. شواهدی چون وجود مفاهیم، نظریه‌ها، ساختارها، روش ها، نهادها و از همه مهم‌تر، وجود پارادایم تحقیقات عملی.