رویای نو/ چند بسترسازی مطالعات برنامه درسی در قرن جدید : (از رشته بی سرزمین تا رشته بدون مرز)

رشته مطالعات برنامه درسی بطور سنتی با نظریه و عمل در حوزه تعلیم و تربیت گره خورده است. بررسی وضعیت رشته مطالعات برنامه درسی در ایران و جهان نشان می‌دهد که فاصله میان متخصصان حوزه برنامه درسی و تصمیم‌گیران و مجریان این برنامه‌ها، بطور قابل توجهی افزایش یافته است. این مقاله استدلال می‌کند که عملاً در سطح بین‌المللی عقب نشینی از مدارس در قالب جنبش نوفهم‌گرایی، خود خواسته بوده در حالیکه در ایران این فاصله دگر خواسته و بنا به محدودیت‌های موجود شکل گرفته است و پدیده متخصصان برنامه درسی در تبعید را نشان می‌دهد. عملاً بواسطه چنین انسدادی و عدم ارتباط بین رشته و سرزمین مادری (خصوصاً در ایران)؛ رشته در وضعیتی قرار گرفته که فاقد سرزمینی همانند بسیاری از حوزه‌های بین رشته‌ای و حرفه‌ای است. این بی سرزمینی اگر چه نیازمند اقدامات نقادانه و به چالش کشیدن عوامل ایجاد کننده این وضعیت و تلاش برای گشودن درهای بسته به روی متخصصان و دانش‌آموختگان این رشته است؛ اما در عین حال فرصتی برای جستجوی بسترهای جدید برای رشته در عرصه‌های دیگر حیات بشری به غیر از نظام آموزشی را فرا روی ما قرار می‌دهد. مقاله با رویکردی خود زیست‌نگارانه تلاش می‌کند تا حرکت به بیرون مرزهای تعریف شده را با استفاده از مفاهیمی چون گم شدن، رهایی از ساختارهای فکری حاکم و مفهوم تمدن‌های برنامه درسی، تشویق و ترسیم نماید و در این راستا، سطوح مختلف تمدنی در برنامه درسی را بحث می‌کند و ضرورت حرکت از نوفهم گرایی به چند فهم گرایی در مطالعات برنامه درسی را مطرح می‌سازد.

The Re/Multicontextualization of Curriculum Studies in the New Century

The field of curriculum studies is traditionally tied to theory and practice in the field of education. Examining the status of the field of curriculum studies in Iran and the world shows that the distance between the experts in the field of curriculum and the decisionmakers and practitioners of these programs has increased significantly. This article argues that, practically, at the international level, withdrawal from schools in the form of reconceptualism movement was intentional, while in Iran, this distance was not intentional and it was created as a result of the existing limitations, indicating to the phenomenon of curriculum experts in exile. Practically due to such obstruction and lack of connection between the field and the motherland (especially in Iran); The field is in a situation that lacks a territory like many interdisciplinary and professional areas. Although this landlessness requires taking critical actions, challenging the factors that create this situation and putting efforts to open the closed doors to the experts and graduates of this field; at the same time, it gives us an opportunity to search for new platforms for the field in other fields of human life apart from the educational system. Taking an autobiographical approach, this article seeks to encourage and draw the movement outside the defined borders by using concepts such as getting lost, getting rid of the ruling intellectual structures and the concept of curriculum civilizations, and in this regard, it discusses different levels of civilization in the curriculum. It also raises the necessity of moving from reconceptualism to multiconceptualism in curriculum studies.