بررسی رابطه بین باورهای معرفت ­شناختی معلمان و میزان اعتقاد به استفاده از ارزشیابی توصیفی

معلمان در مرحله اجرای برنامه درسی تنها مجری صرف نیستند، بلکه بر اساس باورها و تلقی های خود از شناخت، یادگیری و تفکر تا حد امکان بر اجرای برنامه درسی مستند و مکتوب تاثیر می گذارند. ارزشیابی توصیفی یکی از نوآوری هایی است که در دهه اخیر در برنامه درسی دوره ابتدایی ایران به اجرا گذاشته می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین باورهای معرفت شناختی معلمان دوره ابتدایی و میزان اعتقاد به استفاده از ارزشیابی توصیفی در بین آن‌ها است. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری آن شامل کلیه معلمان دوره ابتدایی شهر اصفهان که در سال تحصیلی 91-1390 تعداد آن‌ها 5060 نفر بوده است. برای انتخاب نمونه از این جامعه روش طبقه ای نسبتی به کار رفته است و از شش ناحیه آموزشی به نسبت جمعیت معلمان و با توجه به حجم نمونه پژوهش، نمونه ها انتخاب و تعداد آن‌ها 384 نفر بوده است. در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات مربوط به باورهای معرفت شناختی از پرسشنامه 63 گویه ای استاندارد شومر و برای بخش ارزشیابی توصیفی از پرسشنامه محقق ساخته 28 گویه ای استفاده شده است. روایی و پایایی پرسشنامه استاندارد با استفاده از پژوهش های متعدد داخلی و خارجی مدنظر قرار گرفته است ولی روایی پرسشنامه محقق ساخته با استفاده نظرات ده نفر از متخصصان علوم تربیتی و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرانباخ به میزان 0/92 به دست آمده است. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون f و آزمون تعقیبی دانکن تحلیل شده و نشان می دهد؛ بین باورهای معرفت شناختی خام معلمان و استفاده از ارزشیابی توصیفی رابطه 0/17- اما بین باورهای معرفت شناختی مترقی و استفاده از ارزشیابی توصیفی رابطه 0/34+ وجود دارد. هم چنین نتایج نشان داد که جنسیت معلمان با باورهای معرفت شناختی و استفاده از ارزشیابی توصیفی رابطه ندارد. به‌علاوه نتایج آزمون f، نشان داد که بین باورهای معرفت شناختی و استفاده از ارزشیابی توصیفی بر حسب میزان تحصیلات تفاوت وجود دارد و معلمان دارای سطح تحصیلات کارشناسی ارشد بیش از سطوح پایین تر به استفاده از ارزشیابی توصیفی اعتقاد دارند