فضای کالبدی به مثابه برنامه درسی(پرورش خلاقیت کودکان در محیط مدرسه)

هدف از نوشتار حاضر ارائه اصول و معیارهایی برای پرورش خلاقیت های محیطی کودکان به کمک طراحی معماری و منظر مدارس است. به این منظور روش تحقیق تحلیل محتوای متون در حوزه طراحی معماری و روانشناسی رشد و تحلیل معماری رایج در مدارس ابتدایی کشور مورد استفاده قرار گرفته است. یافته تحقیق با تاکید بر نگرش آموزش خلاق به عنوان یک هدف بنیادین، معیارهای 1) دسترس پذیری و نظم پذیری، 2) جذابیت و شگفت انگیزی 3) شایستگی و پاسخگویی، 4) آسایش و ایمنی، 5)طبیعت گرایی و منظره پردازی 6)سادگی وخوانایی را برای طراحی مدارس و مناظر بیرونی آن مطرح می سازد. نتیجه تحقیق حاکی از آن است که طرح محوطه سازی حیاط، معماری وجزئیات کف ها، جداره ها و دیوارهای کلاس ها، راهرو ها، سالن ها، مبلمان داخلی و بهره گیری از عناصر کمک آموزشی به صورت متنوع، انعطاف پذیر و نظارت پذیر می توانند جشنواره ای از کنجکاوی، تخیل، تجسم، بازی سازی و در نهایت بروز خلاقیت کودکان پدید آورند. همچنین مشارکت مستقیم کودکان در خلق و بهره برداری از یک فضای جمعی چند عملکردی و مجهز به فناوری های نوین دیجیتالی، علاوه بر بسترسازی حضور و تعامل فعال در محیط مدرسه، امکان رشد جسمی، ذهنی، اجتماعی و پرورش خلاقیت های محیطی آنان را تقویت می نماید.