کیفیت فرهنگ رهبری برنامه درسی و حرفه‌ای گرایی معلمان:یافته های یک پژوهش کمی در مدارس ابتدایی شهر تهران

رهبری برنامه درسی در مدرسه به عنوان یک فرهنگ، وظیفه‌ای جمعی و مشارکتی است. پژوهشگران برنامه درسی بر این باورند که کیفیت این فرهنگ نویدبخش پیامدهای مهمی است. یکی از پیامدهای قابل انتظار، رشد «حرفه ای گرایی معلمان» است که از جانب پژوهشگران (بویژه در داخل) مغفول مانده است. بر این اساس این پژوهش با هدف بررسی نقش کیفیت فرهنگ رهبری برنامه درسی در حرفه‌ای گرایی معلمان مدارس ابتدایی انجام شده است. بدین منظور ابتدا با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای، نمونه‌ای معرف، متشکل از 259 معلم ابتدایی در 5 منطقه از شهر تهران، انتخاب شد. معلمان منتخب به پرسشنامه‌های فرهنگ رهبری برنامه درسی (آدامز، 2007) و حرفه‌ای گرایی معلم (مک ماهون،2007 و گیست، 2002) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استاندارد استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطه کیفیت فرهنگ رهبری برنامه درسی با «حرفه‌ای گرایی معلمان در تدریس» بیشتر از «حرفه‌ای گرایی معلمان در امور غیر از تدریس» است. هم چنین نتایج رگرسیون نشان داد که تبیین ابعاد کیفیت فرهنگ رهبری برنامه درسی (کیفیت رهبری مدرسه محور، کیفیت عناصر برنامه درسی و کیفیت تصمیم گیری برنامه درسی) از «حرفه‌ای گرایی معلمان در تدریس» بیشتر از «حرفه‌ای گرایی معلمان در امور غیر از تدریس» است. بطور کلی نتایج پژوهش موید این مطلب است که بهبود کیفیت فرهنگ رهبری برنامه درسی منجر به توسعه حرفه‌ای گرایی معلمان، بویژه حرفه‌ای گرایی آنها در تدریس خواهد شد. این پژوهش پیشنهاداتی را برای مدیران، معلمان، پژوهشگران و سیاستگزاران آموزش و پرورش مطرح می‌کند