>
Fa   |   Ar   |   En
   تاثیر کاربرد کودهای زیستی و کود دامی بر عملکرد اقتصادی و ویژگی‌های کیفی چای ترش (Hibiscus sabdariffa L.)  
   
نویسنده نعمتی مریم ,دهمرده مهدی ,خمری عیسی ,نجاتی یزدی‌نژاد مسعود
منبع تحقيقات گياهان دارويي و معطر ايران - 1394 - دوره : 31 - شماره : 4 - صفحه:610 -625
چکیده    به‌منظور بررسی تاثیر کود دامی و کودهای زیستی بر عملکرد اقتصادی و ویژگی‌های کیفی چای ‌ترش (hibiscus sabdariffa l.) آزمایشی در مزرعه پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل در سال زراعی 91 به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. کود دامی در سه مقدار 0، 10 تن و 20 تن در هکتار و کاربرد کود زیستی در هشت سطح: شاهد (بدون مصرف کود زیستی)، نیتروکسین، بیوسولفور، فسفات بارور2، نیتروکسین+بیوسولفور، نیتروکسین+فسفات بارور2، بیوسولفور+فسفات بارور2 و نیتروکسین+بیوسولفور+فسفات بارور تیمارهای آزمایشی بودند. سطوح مختلف کود دامی به‌عنوان عامل اصلی و تیمارهای کود زیستی به‌عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. صفات مورد مطالعه شامل عملکرد اقتصادی، سنجش سبزینگی برگ، مقدار کلروفیل a، b، کاروتنوئید، کربوهیدرات‌، آنتوسیانین، میزان پروتئین، میزان پتاسیم و فسفر بود که براساس نتایج، مصرف سطوح مختلف کود دامی و تیمارهای کود زیستی و برهم‌کنش آنها بر این صفات معنی‌دار شد. بیشترین مقدار عملکرد اقتصادی (kg.h-11290) و میزان پروتئین (mg.g-142/841) با مصرف همزمان 10 تن در هکتار کود دامی و نیتروکسین و بالاترین مقدار آنتوسیانین کاسبرگ (μg.g-145/0) و کربوهیدرات (μg.g-17/1035) در تیمار 20 تن در هکتار کود دامی و بیوسولفور+ فسفات بارور2 حاصل گردید. همچنین استفاده از 20 تن در هکتار کود دامی و تلفیق سه کود زیستی نیتروکسین، بیوسولفور و فسفات بارور2 سبب افزایش سبزینگی برگ، میزان کلروفیل a، b، کاروتنوئید، فسفر و پتاسیم نسبت به شاهد شد. نتایج نشان داد که مصرف همزمان کودهای دامی و زیستی، نسبت به مصرف جداگانه آنها می‌تواند در افزایش عملکرد اقتصادی و ویژگی‌های کیفی چای ترش نقش موثری را ایفا کند.
کلیدواژه چای ترش (Hibiscus sabdariffa L.) ,آنتوسیانین ,بیوسولفور ,کاروتنوئید ,کلروفیل ,نیتروکسین
آدرس دانشگاه زابل, دانشکده کشاورزی, گروه زراعت, ایران, دانشگاه زابل, دانشکده کشاورزی, گروه زراعت, ایران, دانشگاه زابل, پژوهشکده کشاورزی, گروه زراعت, ایران, دانشگاه زابل, دانشکده علوم پایه, گروه شیمی, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved