اثر تلقیح بذر و نشاء با کودهای زیستی بر خصوصیات آویشن کرک‌آلود (Thymus pubescens Boiss.)

این تحقیق با هدف بررسی اثر کودهای زیستی بر روی زنده‌مانی نشاء، کمّیت و کیفیت آویشن کرک‌آلود (thymus pubescens boiss.) در مزرعه تحقیقاتی البرز در سال 1390، با استفاده از یک آزمون فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد استفاده شامل تلقیح بذر (تلقیح با سویه glomus intraradices، glomus mosseae و عدم تلقیح) و تلقیح نشاء (تلقیح با سویه g. intraradices، mosseae g. و عدم تلقیح) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین تیمارهای تلقیح بذر با کودهای زیستی به لحاظ محیط تاج‏پوشش، تعداد پنجه، تعداد ساقه فرعی، ارتفاع گیاه، درصد زنده‏مانی نشاء، درصد آلودگی نشاء و عملکرد اندام هوایی در سطح 1% و بر درصد گلدهی در سطح 5% اختلاف معنی‌دار مشاهده گردید. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که تلقیح بذر با g. intraradices بیشترین تاج‏پوشش، تعداد پنجه، تعداد ساقه فرعی، ارتفاع گیاه، درصد گلدهی، درصد زنده‏مانی نشاء، درصد آلودگی ریشه و عملکرد اندام هوایی را داشت. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین تعداد پنجه، تعداد ساقه فرعی، ارتفاع گیاه، طول ریشه، تعداد ریشه‌های فرعی، درصد آلودگی ریشه، درصد وزنی اسانس و عملکرد اندام هوایی در تیمار تلقیح نشاء با g. intraradices مشاهده شد. بنابراین تلقیح بذر نتایج بهتری در صفات درصد اسانس و عملکرد سرشاخه داشت.