بررسی اثرتیمارهای زخمی کردن، آبسیزیک اسید و سالیسیلیک اسید روی تولید پارتنولید و فعالیت آنتی اکسیدان در گیاهچه های ریزازدیادی شده و کالوس tanacetum parthenium l

هدف این تحقیق بررسی میزان تولید پارتنولید و فعالیت آنتی اکسیدان در کشت کالوس و گیاهچه های ریزازدیادی شده گیاه tanacetum parthenium (l.) sch. bip. تیره asteracae تحت اثر تیمارهای زخمی کردن (wounding) و دو فیتوهورمون استرس آبسیزیک اسید و سالیسیلیک اسید بود. به این منظور بذر گیاه در محیط ms/4  با کل ویتامین ها کشت شده و قطعات ساقه ای گیاهچه های حاصل روی محیط ms با هورمونهای µm 0.54) naa) و µm 4.44) bap) کشت داده شد. تیمارهای زخمی کردن، آبسیزیک اسید و سالیسیلیک اسید روی قطعات جدا کشت(جوانه انتهایی با گره اول) حاصل از گیاهچه های 2 ماهه ریزازدیادی شده به مدت 10 ساعت در محیط مایع انجام شد. تحلیل مقدار پارتنولید در عصاره گیاهچه ها توسط hplc انجام شد. فعالیت آنتی اکسیدان به صورت فعالیت کیفی پراکسیداز و توسط الکتروفورز ژل پلی آکریل آمید ارزیابی شد. کالوس از قطعات برگی گیاهچه های حاصل از بذر در محیط ms با 2mg.l^-1) naa) و bap  (0.5mg.l^-1) بدست آمد. کالوسهای یک ماهه به محیط ms مایع با تیمارهای آبسیزیک اسید، سالیسیلیک اسید و دی متیل سولفوکسید (dmso) انتقال یافته و پس از یک هفته مقدار پارتنولید و فعالیت کیفی پراکسیداز در آنها طبق روش فوق اندازه گیری شد. میزان پارتنولید بدست آمده در گیاهچه های ریزازدیادی شده در این تحقیق برابر 0.00283 ± 0.00863 بود، در حالی‌که تیمار زخمی کردن با سالیسیلیک اسید کمترین مقدار پارتنولید و بیشترین میزان رشد را در گیاهچه ها ایجاد کرد. تولید پارتنولید در تیمارها با افزایش رشد کاهش یافت. مقدار پارتنولید در کالوس میان تیمارها اختلاف معنی دار نداشت و نسبت به گیاهچه کمتر بود. نتایج الکتروفورز یک باند اضافی درتیمار زخمی کردن نشان داد. باندهای آنیونی از کاتیونی قویتر بودند. ولی میان باندهای الکتروفورزی بافت کالوس هیچ تفاوتی مشاهده نشد. بین میزان تولید پارتنولید در بافتهای گیاهی با فعالیت کیفی پراکسیداز رابطه‌ای مستقیم مشاهده شد.

Investigation of Parthenolide Production and Antioxidant Defence in Tissue Culture of Feverfew (Tanacetum parthenium) under Wounding, Abscisic acid and Salicylic acid Treatments

In this research investigation on parthenolide production and antioxidant defence in callus culture and micropropagated plantlets of feverfew (Tanacetum parthenium (L.) Sch. Bip. Family: Asteraceae) wounding, abscisic acid (ABA) and salicylic acid (SA) treatments were done. For this purpose, seeds were cultured on MS/4 medium with the whole vitamins, and shoot explants of seedlings, with shoot tip and without shoot tip and also, were cultured on MS medium supplemented with NAA (0.54µM) and BAP (4.44µM). The growth of plantlets was computed as dry weight. For biochemical investigations, shoot tip explants were cut from two months old plantlets and treated with ABA, SA and wounding (leaves discarded) for 10 hours in MS liquid medium. Parthenolide content was measured by HPLC. Antioxidant defense was evaluated as qualitative peroxidase activity. Callus tissues were obtained from leaf explants of seedlings, in MS medium supplemented with NAA (2mg.L1) and BAP (0.5mg.L1). One month old calli were transferred to liquid medium with ABA, SA and DMSO treatments. After one weak, parthenolide content and peroxidase activity were measured as above. Parthenolide content of control plantlets in this investigation was 0.00863±0.00283, but SA + Wounding treatment in plantlets showed the less parthenolide content and the maximum dry weight. Parthenolide production in treatments was decreased as the growth increased. In callus tissues, parthenolide content was not different significantly between treatments, and approximately half of the plantlets. Qualitative variation in antioxidant defense was shown by electrophoretic patterns and we had an extra band in wounding treatment in micropropagated plantlets. Anionic bands were stronger than cationic bands. Electrophoretic bands had no difference in callus tissues.