بررسی بالینی و پرتونگاری پالپوتومی در دندان های مولر شیری با استفاده از ماده ی سولفات فریک

بیان مساله: بیشتر از 60 سال است، که از فرموکرزول، به عنوان رایج ترین ماده در درمان پالپوتومی زنده ی دندان های شیری استفاده شده است، اما در طی سالیان اخیر، نگرانی هایی درباره ی احتمال مسمومیت و اثرات موتاژنیک، به دنبال استفاده از این ماده ایجاد شده است. بنابراین، بررسی هایی گسترده برای یافتن مواد و روش های جایگزین در حال انجام است.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی میزان موفقیت بالینی و پرتونگاری ماده ی سولفات فریک در درمان پالپوتومی زنده ی دندان های مولر شیری است. مواد و روش: در این بررسی، از ترکیب سولفات فریک 5/15 درصد برای انجام درمان پالپوتومی زنده در 40 دندان مولر شیری استفاده شد. درمان در همه ی دندان ها به صورت یک جلسه ای انجام گردید. شش تا 12 ماه پس از پایان درمان، بر روی همه ی دندان های درمان شده بررسی بالینی و پرتونگاری انجام گردید و هر گونه نشانه ای از درد، فیستول، تورم، لقی پاتولوژیک، رادیولوسنسی در ناحیه ی فورکا و تحلیل های پاتولوژیک ریشه، به عنوان شکست درمان انگاشته شدند.یافته ها: پس از یک دوره پی گیری شش تا 12 ماهه، میزان موفقیت بالینی، 8/94 درصد و میزان موفقیت پرتونگاری این روش درمانی، 9/76 درصد بود. میزان موفقیت کلی (بالینی+ پرتونگاری) نیز، برابر 9/76 درصد بود.نتیجه گیری: با توجه به این، که سولفات فریک، ماده ای غیر سمی و بی خطر است و کاربرد آن نیز، آسان می باشد، شاید در آینده بتوان با تغییرات جزیی در روش درمان، این ماده را به عنوان یک جایگزین مناسب برای فرموکرزول معرفی کرد.