اثر فاصله های گوناگون نور دهی بر درجه تبدیل شمار لایه های گوناگون دو گونه ماده چسبنده (سیستم ادهزیو)

بیان مساله: درجه تبدیل مونومر به پلی مر(dc)، یکی از ویژگی های مهم در مواد پلی مری است. درجه تبدیل در مواد چسبنده ی عاجی بر روی خواص فیزیکی مکانیکی و سمیت سلولی این مواد موثر است.هدف: هدف از این پژوهش آزمایشگاهی بررسی درجه تبدیل دو ماده ی چسبنده ی عاجی توتال اچ به هنگام استفاده از شمار لایه های متفاوت و نوردهی از فاصله های گوناگون بود.مواد و روش: برای این بررسی، از یک ماده ی چسبنده عاجی فیلردار(optibond solo plus) و یک ماده ی چسبنده ی عاجی بی فیلر (single bond) استفاده شد. هر یک از این مواد، در دو گروه با کاربرد یک لایه و چهار لایه، برروی ورقه های پلی اتیلن به ابعاد (5?5 سانتی متر) قرار گرفتند و هر گروه، به سه دسته ی پنج نمونه ای بخش شده و از فاصله های 1، 3 و 6 میلی متری، به مدت 20 ثانیه نوردهی شد. با کمک دستگاه طیف سنجی ftir (fourier transform infrared spectroscopy)، میزان پیوندهای دوگانه ی c=c نسبت به پیوند c=o، پیش و پس از نوردهی تعیین شد و درجه تبدیل (dc) به دست آمد. داده ها، به وسیله ی آزمون anova سه عاملی و واکاوی مقایسه ی جفتی (pair wise comparison) با یکدیگر مقایسه شدند (05/0= ?).یافته ها: نتایج نشان داد، که میانگین درجه تبدیل ماده ی چسبنده ی عاجی فیلردار (optibond solo plus) (4/1%±6/71%) بالاتر از بی فیلر (single bond) (5/1% ±56%) بود و شمار لایه های به کار رفته، اثری بر dc نداشت. همچنین، تغییر فاصله از یک میلی متر تا سه میلی متر، اثری در درجه تبدیل نداشت، گرچه فاصله ی شش میلی متر نوردهی با هر دو فاصله ی یک و سه میلی متر، تفاوتی معنادار در درجه تبدیل ایجاد کرد.نتیجه گیری: این بررسی آزمایشگاهی نشان داد، که درجه تبدیل مونومر به پلی مر در مواد چسبنده ی عاجی به ترکیب آنها وابسته است. یک فاصله ی شش میلی متری منبع نور از ماده ی چسبنده ی عاجی درجه تبدیل را کاهش می دهد، در حالی، که درجه تبدیل در لایه های چهار لایه همانند یک لایه است.