بررسی میزان همسازی شاخص تکاملی مهره های گردن در رادیوگرافی سفالومتری با پرتونگاری دست و مچ

بیان مساله: بررسی رشد استخوانی، که برای انجام درمان های ارتودنسی و جراحی وابسته به رشد الزامی است، معمولاٌ با ارزیابی شاخص های تکامل استخوانی در پرتونگاری دست و مچ انجام می شود. برای جلوگیری از تابش پرتو اضافی به بیمار، به تازگی استفاده ازمراحل رشدی مهره های گردن، که در پرتونگاری سفالومتری جانبی دیده می شود، به عنوان یک راه حل پیشنهاد شده است. هدف: هدف از انجام پژوهش کنونی، بررسی میزان همسازی میان مراحل تکامل استخوان های دست و مچ و مراحل رشد مهره‎های گردنی است. مواد و روش: این بررسی مقطعی بر روی 58 دختر و 61 پسر ، 8 تا 17 ساله، در 10 گروه سنی انجام گرفته است. شمار 119 پرتونگاری سفالومتری جانبی و دست ومچ از این افراد فراهم شده و واکاوی گردیدند. پرتونگاری های دست و مچ بر پایه ی نظام فیشمن (fishman) و مراحل رشد مهره‎های گردنی در پرتونگاری های سفالومتری جانبی، برپایه ی روش هاسل و فارمن (hassel and farman) تعیین و ارزیابی گردید. یافته ها: دختران در همه ی گروه های سنی، مراحل پیشرفته ای از تکامل استخوان های دست و مچ و رشد مهره‎های گردنی را نسبت به پسران نشان دادند. واکاوی آماری کاپا (kappa)، میزان همسازی بالایی میان شاخص تکامل استخوانی استخوان های دست و مچ و رشد مهره‎های گردنی در کل نمونه (001/0p < و 846/0)، گروه دختران (0001/0p < و 791/0) و پسران (0001/0p < و 892/0) نشان داد. میزان همخوانی زمانی میان دو روش ارزیابی، میزان همسازی بالا را در همه گروه های سنی، بجز گروه سنی هشت و 17 سال نشان داد. میزان همسازی در گروه سنی هشت سال ضعیف و در گروه سنی 17 سال، در اندازه ی متوسط بود. نتیجه گیری: بنابر یافته‎های این پژوهش، واکاوی رشد مهره‎های گردنی در ارزیابی مرحله ی تکاملی فرد، می‎تواند به راحتی به جای پرتونگاری دست و مچ مورد استفاده قرار گیرد.