مقایسه ی سمیت سلولی آکریل‌های خودسخت شونده ی (self cure) ایرانی و خارجی و اثر آنها بر القای تولید اینترلوکین-6 (il-6) به وسیله ی فیبروبلاست‌های l-929 موش

بیان مساله: ویژگی های زیست شناختی رزین‌ها به شدت از واکنش مونومر- پلی‌مر اثر می پذیرد. با وجود روش‌های گوناگون مورد استفاده برای آغاز پلیمریزاسیون، این واکنش هیچ گاه کامل انجام نمی‌شود و مقداری مونومر واکنش نیافته در پلی‌مر بر جا می‌ماند، که در بزاق حل می‌شود. موادی که از رزین نشت می‌یابد می‌تواند به واکنش‌های ناسازگار در مخاط دهان منجر شود. هدف: هدف از این بررسی مقایسه ی سمیت سلولی آکریل‌های خودسخت شونده ی (self cure) ایرانی و خارجی و اثر آنها بر القای تولید اینترلوکین- 6 به وسیله ی فیبروبلاست‌های l-929 موش بوده است.مواد و روش: آکریل‌های مورد بررسی در این پژوهش عبارت بودند از: آکریل تریم (پلی وینیل اتیل متاکریلات)، آکریل دورالی (پلی متیل متاکریلات) و آکریل آکروپارس (پلی متیل متاکریلات). آکریل‌ها به شکل حلقه‌هایی با ابعاد مشخص فراهم شدند. شمار حلقه‌های آکریلی 30 عدد از هر گونه (روی هم رفته 90 عدد) بود. محلول به دست آمده از فیبروبلاست‌ها را به همراه حلقه‌های آکریلی در پلیت‌های کشت سلول 24 خانه‌ای قرار داده و بر روی آنها، محیط کشت شامل محیط rpmi-1640 به همراه پادزیست (آنتی‌بیوتیک) و fbs%10 درصد افزوده شد. پلیت‌های کشت در انکوباتور co2 قرار داده شده و پس از گذشت یک ساعت، 24 ساعت و هفت روز بررسی شدند. در پایان، با استفاده از آزمون mtt و روش elisa، سمیت سلولی آکریل‌های مورد آزمایش و اثر القایی آنها بر تولیدil-6 بررسی گردید. برای واکاوی داده‌ها از آزمون‌های واریانس دوسویه (two way anova)، کروسکال والیس (kruskal-wallis) و مان ویتنی (mann-whitney u) استفاده شد.یافته‌ها: به لحاظ سازگاری زیستی اختلافی معنادار میان سه آکریل مورد بررسی دیده شد، که این اختلاف، در هر سه زمان مورد نظر، روندی یکسان نشان می‌داد. به گونه ای که، میان آکریل‌های تریم و دورالی با 05/0p < ، میان دورالی و آکروپارس با 01/0 p < و میان تریم و آکروپارس با 01/0 p < اختلاف معنادار آماری وجود داشت، ولی تفاوتی معنادار به لحاظ تولید il-6 در میان سه آکریل بالا، مشاهده نگردید (120/0=p). کمترین سمیت سلولی در زمان 24 ساعت دیده شد، که اختلاف آماری معنادار با زمان های یک ساعت و یک هفته داشت (001/0p < ).نتیجه‌گیری: آکریل‌های دارای متیل متاکریلات (دورالی و آکروپارس) اثرات سمی بیشتر را بر روی فیبروبلاست‌ها بجا می‌گذارند، که البته اثر سمی آکروپارس، به مراتب بیشتر از دورالی بود. کمترین سمیت سلولی درباره تریم دیده شد، که دارای وینیل اتیل متاکریلات است. اما درباره ی تولید il-6، هیچ تفاوتی میان سه آکریل مورد بررسی وجود نداشت.