مقایسه ی آزمایشگاهی حساسیت و ویژگی گیرنده ی photo stimulable phosphor (psp) و فیلم های دندانیf در تشخیص شکستگی غیر عمودی ریشه ی دندان

بیان مساله: شکستگی ریشه ی دندان های دایم، مساله ای به نسبت کمیاب از آسیب های دندانی است، که درحدود 5/0 تا 7 درصد از موارد ضربه به ناحیه ی فک ها رخ می دهد. عموماً تشخیص پایانی، برپایه ی پرتونگاری و دیدن خط یا خطوط شکستگی و حرکت یالقی بخش تاجی دندان شکسته شده، است. در سال های اخیر، پرتونگاری دیجیتال با استفاده از گیرنده های گوناگون در دسترس همگان قرار گرفته است. برای این گیرنده ها برتری های فراوان عنوان گردیده، که عمده ترین آن، کاهش میزان پرتو دریافتی بیمار است.هدف: هدف از بررسی کنونی، مقایسه ی دقت تشخیصی گیرنده ی psp و فیلم دندانی f در تشخیص شکستگی های غیر عمودی ریشه ی دندان به شیوه ی آزمایشگاهی است.مواد و روش: از شمار 162 دندان تک ریشه ی کشیده شده، که در نیمی از آنها شکستگی ریشه ایجاد شد، پرتونگاری استاندارد پری اپیکال موازی با دو گیرنده ی psp و فیلم دندانی f فراهم گردید. بود یا نبود شکستگی های غیر عمودی به وسیله ی دو مشاهده گر، برپایه ی یک مقیاس دو درجه ای بررسی شد. وضعیت واقعی ریشه ی دندان ها به وسیله ی رنگ آمیزی تعیین گردید. حساسیت و ویژگی گیرنده های مورد بررسی محاسبه و پاسخ مشاهده گرها، از نظر توافق به وسیله ی آزمون آماری مک- نمار تعیین شد. یافته ها: برپایه ی واکاوی آماری، اندازه ی حساسیت (sensitivity) گیرنده ی pspو film-f، به ترتیب 5/77 و 80 درصد و ارزش ویژگی (specificity value) 87 و 2/83 درصد بود. اختلاف های موجود، از نظر آماری معنادار نبودند (02/0p > ). نتیجه گیری: گر چه اختلافی معنادار در توان تشخیصی دو گیرنده ی مورد بررسی در یافتن شکستگی ریشه ی دندان مشاهده نشد، اما با توجه به کاهش پرتودهی لازم برای پرتونگاری دیجیتال نسبت به فیلم f، جایگزینی این گیرنده به جای روش معمولی و متکی به فیلم، بخردانه و منطقی است.