بدهی های بلند مدت و بیش سرمایه گذاری در وجه نقد و مخارج سرمایه ای از منظر تیوری نمایندگی

تمایل مدیران به بیش سرمایه گذاری، یکی از هزینه های نمایندگی است که به سبب تضاد منافع میان مدیران و سهامداران ایجاد می شود. این بیش سرمایه گذاری ها در حالی که منافع شخصی مدیران را حداکثر می‌سازد، ارزش شرکت را کاهش می دهند. یک راه حل بالقوه برای مشکل بیش-سرمایه‏گذاری، انتشار بدهی است. پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر بدهی های بلندمدت (استقراض) بر بیش‌سرمایه‌گذاری (در وجه نقد و مخارج‌ سرمایه‌ای) و تاثیر پتانسیل رشد بر بیش‌سرمایه گذاری (در وجه نقد و مخارج سرمایه ای) می‌باشد. جامعه آماری این تحقیق شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که بر اساس شرایط در نظر گرفته شده برای انتخاب نمونه، 90 شرکت طی دوره 1379 تا 1389، انتخاب گردیده است. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از تکنیک رگرسیون چندمتغیره و آزمون مقایسه میانگین استفاده شده است. یافته ها بیانگر آن است که بین بدهی های بلندمدت و بیش ‌سرمایه‌گذاری (در وجه نقد و مخارج‌ سرمایه ای) ارتباط منفی و معناداری وجود دارد و میانگین بیش سرمایه گذاری در وجه نقد و مخارج ‌سرمایه ای در شرکت‌هایی با فرصت های رشد کم، بالاتر می‌باشد.