تبیین ارتباط میان نوسان پذیری و قابلیت پیش‏بینی سود حسابداری

در این پژوهش ضمن بررسی ارتباط میان نوسان پذیری سود و قابلیت پیش‏بینی آن (کوتاه مدت و بلند مدت)، محتوای اطلاعاتی نوسان پذیری سود نیز مورد تحقیق قرار گرفته است. مدل ارتباطی نوسان پذیری و قابلیت پیش‏بینی آن براساس چارچوب دیچو و تانگ (2009) منطبق می‏باشد. لذا براساس چارچوب دیچو و تانگ (2009)، اطلاعات مالی 400 شرکت از شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار از سال 1380 الی 1390 مورد بررسی قرار گرفت. هر چند روند پیش‏بینی‏ها به صورت نزولی اکید نبوده؛ ولی نتایج تحقیق بطور کلی نشان می‏دهد که قابلیت پیش‏بینی سود در اثر نوسان پذیری سود کاهش می‏یابد و مضافاً در بلند مدت از قدرت پیش‏بینی ها، کاسته می‏شود. همچنین با کنترل شرکتهای زیان ده (که براساس چارچوب نظری از عوامل بوجود آورنده نوسان سود هستند.)، نتایج تغییری نکرد. در بررسی ارتباط میان واکنش بازار و نوسان پذیری سود، شواهد حاکی از آن است که بازار از شرکتهای با نوسان بالا (ریسک بالاتر)، بازدهی بالاتری مطالبه می‏کند.