رابطه تغییر در اظهارنظر حسابرسی با تاخیر درگزارشگری مالی

به‌موقع بودن یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های کیفی اطلاعات مالی محسوب می‌شود. به‌موقع بودن به این مفهوم است که اطلاعات باید در کوتاه‌ترین زمان و به سریع‌ترین شکل ممکن در دسترس استفاده‌کنندگان قرار گیرد. هر چه فاصله زمانی بین پایان سال مالی و تاریخ گزارشگری مالی کوتاه‌تر باشد، سودمندی حاصل از صورت‌های مالی حسابرسی شده سالانه واحدهای تجاری افزایش می‌یابد. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین تغییر (بهبود یا پیشرفت) در اظهارنظر حسابرسی با تاخیر در گزارشگری مالی است. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده و از روش‌های رگرسیون برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شده است. جامعه آماری شامل 165 شرکت از شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی سالهای 1383 الی 1391 است. نتایج حاصل از آزمون‌های آماری انجام شده بر روی فرضیه‌های پژوهش نشان می‌دهد که تغییر (بهبود یا پیشرفت) در اظهارنظر حسابرسی با تاخیر در گزارشگری مالی رابطه معنی‌داری دارد و در حالی که متغیرهای کنترلی پژوهش شامل هزینه دعاوی حقوقی، تغییر حسابرس، تجدیدنظر یا تدوین استانداردهای حسابرسی، تصدی همزمان ریاست هییت‌مدیره توسط مدیرعامل و اهرم مالی با تاخیر در گزارشگری مالی رابطه معنی‌داری ندارند.