ارزیابی اثر زمان و غلظت محلول‌پاشی پاکلوبوترازول بر تولید و خصوصیات جوانه‌زنی ریزغده‌های سیب‌زمینی (solanum tuberosum)

یکی از راه‌های افزایش تولید ریزغده‌های سیب‌زمینی استفاده از تنظیم‌کننده‌های رشد است که نقش موثری نیز بر خواب غده‌ها دارند. بدین منظور آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1393 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل محلول‌پاشی پاکلوبوترازول در دو مرحله آغازش استولون و آغازش غده و شش سطح غلظت (صفر، 20، 40، 60، 80 و 100 میلی‌گرم در لیتر) بود. نتایج بیانگر تاثیر منفی غلظت‌های مختلف پاکلوبوترازول بر صفات تعداد، طول، قطر و وزن ریزغده‌های سیب‌زمینی بود. در تیمار محلول‌پاشی غلظت 20 میلی‌گرم در لیتر پاکلوبوترازول در زمان آغازش استولون، بیشترین تعداد ریزغده در بوته به‌دست آمد، اما در سایر سطوح تاثیر پاکلوبوترازول بر صفات یاد شده منفی بود. به‌طور کلی تاثیر تیمارهای محلول‌پاشی مرحله آغازش غده بر صفات تعداد، طول، قطر و وزن ریزغده‌های سیب‌زمینی، کمتر از آغازش استولون بود. افزایش غلظت پاکلوبوترازول خواب ریزغده‌های سیب‌زمینی را طولانی‌تر و سرعت جوانه‌زنی را کاهش داد. کاربرد پاکلوبوترازول در مرحله آغازش غده بازدارندگی بیشتری بر جوانه‌زنی ریزغده‌ها داشت. به‌طوری‌که در بالاترین غلظت پاکلوبوترازول، مدت زمان رسیدن به 5، 10، 50، 90 و 95 درصد جوانه‌زنی در تیمار محلول‌پاشی آغازش غده نسبت به آغازش استولون به‌ترتیب 11، 13، 17، 19 و 17 درصد افزایش نشان داد. به‌طورکلی محلول‌پاشی پاکلوبوترازول، تاثیر منفی بر تولید ریزغده‌های سیب‌زمینی و جوانه‌زنی آنها داشت.