واکنش خصوصیات زراعی گندم و جو به منابع و مقادیر مختلف سلنیوم در شرایط دیم

به‌منظور بررسی واکنش خصوصیات زراعی گندم و جو به محلول پاشی با منابع و مقادیر مختلف سلنیوم، آزمایشی در سه تکرار طی سال زراعی 1394-1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک اجرا شد. عوامل آزمایش شامل دو منبع سلنات و سلنیت سدیم، در مقادیر 0، 18 و 36 گرم در هکتار و دو گونه گندم و جو بودند. نتایج نشان داد که طول سنبله بدون ریشک در گندم 4/10 درصد بیشتر از جو بود ولی طول سنبله با ریشک در جو 2/11 درصد بیشتر از گندم بود. شاخص برداشت سنبله در جو 7/21 درصد بیشتر از گندم بود. با محلول پاشی 18 گرم در هکتار سلنیوم، وزن دانه در سنبله نسبت به شاهد 9/4 درصد افزایش یافت. بیشترین وزن دانه در سنبله از محلول پاشی 18 گرم در هکتار سلنیت سدیم حاصل شد. با مصرف 18 و 36 گرم در هکتار سلنیت سدیم، وزن دانه در سنبله به‌ترتیب به میزان 7/13 و1/5 درصد افزایش نشان داد. با محلول پاشی 18 گرم در هکتار سلنیوم عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به‌ترتیب 6 و 4/8 درصد افزایش یافت. نتایج نشان داد که در گندم بیشترین عملکرد بیولوژیک (66/5784 کیلوگرم در هکتار) از مصرف 18 گرم در هکتار سلنیت سدیم حاصل شد. در جو بیشترین عملکرد بیولوژیک (83/5889 کیلوگرم در هکتار) از مصرف 18 گرم در هکتار سلنات سدیم حاصل شد. در گندم بیشترین عملکرد دانه (45/1757 کیلوگرم در هکتار) از محلول‌پاشی 18 گرم در هکتار سلنات سدیم حاصل شد که نسبت به شاهد به میزان 9 درصد افزایش نشان داد. در گیاه جو بیشترین عملکرد دانه از محلول‌پاشی 18 گرم در هکتار سلنات یا سلنیت سدیم حاصل شد.