اثر مقدار و نحوه کاربرد پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد پنبه در شرایط شور

پتاسیم نقش اساسی در کاهش اثرات تنش شوری در گیاهان زراعی دارد. به‌منظور بررسی اثر مقدار و روش مصرف پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد پنبه در شرایط شوری آب و خاک، آزمایشی به‌صورت اسپلیت‌پلات در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سبزوار )حارث‌آباد( در سال 1393 انجام شد. مقدار 75 و 150‌کیلوگرم در هکتار پتاسیم (از منبع کودی سولوپتاس) به‌عنوان عامل اصلی و نحوه مصرف در پنج سطح: 25‌درصد کاشت‌+25‌درصد اولین گلدهی‌+50‌درصد غوزه‌بندی، 25‌درصد کاشت‌+50‌درصد اولین گلدهی +25‌درصد غوزه‌بندی، 25‌درصد کاشت +25‌درصد رویشی (مرحله پنجهشت برگی) +25‌درصد اولین گلدهی +25‌درصد غوزه‌بندی، 25‌درصد کاشت +25‌درصد رویشی +50‌درصد گلدهی و 25‌درصد کاشت +50‌درصد رویشی +25‌درصد غوزه‌بندی به‌عنوان عامل فرعی بودند. نتایج ‌نشان‌داد مصرف 150‌کیلوگرم پتاسیم سبب افزایش در تعداد غوزه، عملکرد وَش و بیولوژیک شد، در حالی‌که ارتفاع بوته، تعداد شاخه زایا، تعداد غوزه در بوته و درصد کیل الیاف واکنش معنی‌داری به مقدار مصرف پتاسیم نداشت، به‌جز ارتفاع بوته، تعداد غوزه در بوته و تعداد شاخه زایا بالاترین مقدار صفات مورد‌بررسی از کاربرد پتاسیم به‌صورت 25‌درصد کاشت +25‌درصد رویشی (مرحله پنجهشت برگی) +25‌درصد اولین گلدهی +25‌درصد غوزه‌بندی به‌دست آمد. در سطوح پتاسیم تقسیط به‌صورت مساوی در چهار مرحله کاشت، رویشی، گلدهی و غوزه‌بندی، عملکرد وَش بیشتری را تولید کرد و کاربرد پتاسیم در مرحله گلدهی یا غوزه‌دهی در مقایسه با رویشی عملکرد وَش بیشتری داشت. در مجموع در شرایط شور استفاده از 150‌کیلوگرم در هکتار پتاسیم از منبع سولوپتاس در چهار مرحله کاشت، رویشی، گلدهی و غوزه‌بندی جهت حصول بالاترین عملکرد وَش مناسب می‌باشد.