بررسی اثر هورمون‌های سیتوکینین و اکسین و الگوی کاشت بر عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت دانه‌ای (zea mays l.) در شرایط شور

جهت بررسی اثر زمان محلول‌پاشی هورمون‌های سیتوکینین (عدم مصرف، مصرف در مرحله v5-v6 و v8-v10) و اکسین (عدم مصرف، زمان ظهور ابریشم و دو هفته پس از آن) و الگوی کاشت (یک ردیفه، دو ردیفه و کف فارو) بر عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت دانه‌‌ای (zea mays l.) در شرایط شور آزمایشی در سال 1392 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی بوشهر به‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید .الگوی کاشت به‌عنوان فاکتور اصلی و مصرف یا عدم مصرف هورمون‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های اکسین و سیتوکینین به‌صورت فاکتوریل در کرت‌های فرعی بررسی گردید. اثر الگوی کاشت بر ارتفاع بوته، طول و قطر بلال، تعداد ردیف دانه، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت معنی‌دار بود. بیشترین عملکرد دانه با کشت کف فارو با 55/7 و کمترین آن با کشت معمول با 09/4 تن در هکتار بود. از نظر ارتفاع بوته و تعداد ردیف دانه برتری با زمان مصرف 8 تا 10 برگی بود ولی وزن هزار دانه و شاخص برداشت در زمان مصرف 5 تا 6 برگی حداکثر بود. بیشترین تعداد دانه در ردیف بدون مصرف سیتوکینین به‌دست آمد. اثر اکسین روی وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت در سطح 1% معنی‌دار گردید و بیشترین عملکرد دانه با زمان مصرف ظهور ابریشم به‌دست آمد. به‌طور کلی با کاشت کف فارو و مصرف سیتوکینین در مرحله 8 تا 10 برگی و مصرف اکسین در زمان ظهور ابریشم به‌ترتیب با غلظت 50 و 10 گرم در لیتر اثرات شوری بر گیاه کاهش یافته و عملکرد دانه افزایش یافت.