اثر زمان مصرف نیتروکسین و محلول‌پاشی عناصر ریز مغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام جدید گندم (triticum aestivum l.) در شرایط آب و هوایی خرم‌آباد

به‌ منظور بررسی اثر زمان مصرف نیتروکسین و محلول‌پاشی عناصر ریز مغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام جدید گندم(triticum aestivum & t. durum) در شرایط آب و هوایی خرم‌آباد، آزمایشی به ‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی خرم‌آباد طی سال زراعی 92-1391 انجام شد. عامل اول در شش سطح: n0: عدم تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین و بدون محلول‌پاشی عناصر ریز مغذی (شاهد)، n1: تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین، n2: محلول‌پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ساقه رفتن، n3: محلول‌پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ظهور سنبله، n4: تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین و محلول‌پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ساقه رفتن، n5: تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین و محلول‌پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ظهور سنبله و عامل بعدی در دو سطح، شامل: v1: رقم پارسی و v2: رقم دنا بود. در این بررسی عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله و تعداد سنبلچه در سنبله گندم مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که اثر محلول‌پاشی عناصر ریز مغذی و کود زیستی نیتروکسین بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله و تعداد سنبلچه در سنبله گندم تاثیر معنی‌داری داشت. بیشترین عملکرد دانه مربوط به کاربرد توام تیمار تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین و محلول‌پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ظهور سنبله بود. با توجه به افزایش قابل توجه عملکرد دانه، کاربرد توام تیمار تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین و محلول‌پاشی عناصر ریز مغذی در مرحله ظهور سنبله در شرایط خرم‌آباد توصیه می‌شود.