تاثیر نانواکسید روی و تلقیح بذر با باکتری‌های افزاینده رشد بر عملکرد، اجزای عملکرد و پر شدن دانه سویا(glycine max l.)

به‌منظور بررسی تاثیر نانواکسید روی و تلقیح بذر با باکتری‌های افزاینده رشد بر عملکرد، اجزای عملکرد و دوره پر شدن دانه سویا، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال 1392 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل محلول‌پاشی با نانواکسید روی در چهار سطح (صفر، 3/0، 6/0 و 9/0 گرم بر لیتر) و پنج سطح تلقیح (عدم تلقیح بذر به‌عنوان شاهد، تلقیح بذر با برادی رایزوبیوم جاپونیکوم، تلقیح توام بذر با برادی رایزوبیوم و آزوسپریلیوم لیپوفروم استرین of، تلقیح توام بذر با برادی رایزوبیوم و سودوموناس پوتیدا استرین 9، تلقیح بذر با رایزوبیوم+ سودوموناس+ آزوسپریلیوم) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش مصرف نانواکسید روی، وزن خشک گره، تعداد دانه در نیام و تعداد نیام در بوته افزایش یافت. بالاترین وزن خشک گره (05/9 میلی‌گرم)، تعداد نیام در بوته (23/23) و دانه در نیام (08/3) در محلول‌پاشی 9/0 گرم در لیتر نانواکسید روی به‌دست آمد. بالاترین ارتفاع بوته (65/79 سانتی‌متر)، تعداد گره در بوته (55/16)، عملکرد دانه (1875 کیلوگرم در هکتار)، طول دوره پر شدن دانه (76/66 روز)، دوره موثر پر شدن دانه (65/54 روز) و سرعت پرشدن دانه (00476/0 گرم در روز) در محلول‌پاشی با نانواکسید روی به میزان 9/0 گرم در لیتر و تلقیح توام بذر با باکتری‌های محرک رشد و رایزوبیومی به‌دست آمد.