تاثیر قارچ میکوریزا (Glomus Spp.) بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم (Triticumaestivum) تحت تاثیر کیفیت آب

باتوجه به کاهش کیفیت آب به دلیل شور شدن منابع آبی در اثر خشک‌سالی به‌عنوان یک عامل محدودکننده در تولید، مقابله با آثار مخرب آن به روش‌های مختلف مانند کاربرد قارچ‌های میکوریزا حائز اهمیت است. به‌منظور بررسی تاثیر قارچ‌های میکوریزا بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گندم یک آزمایش گلدانی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه شهید چمران اهواز به‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شده عبارت بودند از فاکتور اصلی شامل شوری آب (کیفیت آب) در چهار سطح آب تصفیه (ds m-1 1≥ec )، آب شهری (m-1ds3-7/1ec =)، آب شهری همراه نمک و آب تصفیه همراه نمک (ds m-1 8ec =) و دو فاکتور استریلیزاسیون خاک شامل خاک استریل و خاک غیر‌استریل و فاکتور تلقیح با قارچ‌های میکوریزا با سه گونه e‌glomusmossea، g. intraradices، g. geosporum، مخلوط سه گونه قارچ و شاهد (عاری از قارچ) به‌صورت فاکتوریل در کرت‌های فرعی اعمال شد. از اجزای عملکرد و عملکرد در مرحله رسیدگی و از درصد کلونیزاسیون ریشه در مرحله گل‌دهی اندازه‌‌گیری به‌عمل آمد. نتایج نشان داد که اعمال شوری درصد کلونیزاسیون ریشه و تعداد دانه در سنبله را کاهش داد ولی بر عملکرد و دیگر اجزای عملکرد اثر معنی‌داری نداشت. تیمار خاک غیر‌استریل که شامل دیگر میکروارگانیسم‌ها نظیر قارچ‌های بومی خاک نیز بود با وجود افزایش درصد کلونیزاسیون ریشه سبب تغییرات معنی‌داری در عملکرد و اجزای عملکرد نشد. تلقیح با سه گونه قارچ میکوریزا موفقیت‌آمیز بوده و در میان تیمارهای تلقیح قارچ، به‌طور میانگین 15 تا 32 درصد کلونیزاسیون و 7 تا 13 درصد وابستگی میکوریزایی مشاهده شد و سبب افزایش معنی‌دار عملکرد دانه، تعداد سنبله و تعداد دانه در بوته شد. علاوه بر درصد کلونیزاسیون در تمامی اجزای عملکرد به‌جز تعداد سنبله در بوته برهمکنش شوری و قارچ میکوریزا معنی‌دار شد. در میان اجزای عملکرد برهمکنش استریلیزاسیون خاک و قارچ میکوریزا تنها بر سنبله در بوته و تعداد دانه در سنبله و درصد کلونیزاسیون معنی‌دار شد. همبستگی مثبت و معنی‌داری بین درصد کلونیزاسیون با تعداد سنبله، تعداد دانه در بوته و عملکرد دانه وجود داشت.