اثرسطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد و کارایی مصرف نیتروژن در کشت مخلوط ذرت و پنبه

جهت ازریابی عملکرد و کارایی نیتروژن در کشت مخلوط ذرت و پنبه، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کود نیتروژنه در چهار سطح (صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) و الگوی کاشت نیز در 3 سطح (کشت خالص ذرت، کشت خالص پنبه و کشت مخلوط یک در میان) بود. نتایج نشان داد که سطوح کودی و الگوی کاشت بر عملکرد اقتصادی و بیولوژیک، میزان جذب نیتروژن و انواع کارایی های نیتروژن در ذرت و پنبه تاثیر معنی داری دارند. در طول فصل رشد، غلظت نیتروژن در پنبه و ذرت کاهش نشان داد. با افزایش سطوح نیتروژن از صفر به 150 کیلوگرم در هکتار، بیوماس، غلظت و میزان جذب نیتروژن در هر دو گیاه افزایش یافت. بیشترین عملکرد اقتصادی و بیولوژیک در پنبه و ذرت در بالاترین سطح کودی و کشت خالص آنها بدست آمد. در کلیه سطوح نیتروژن، نسبت برابری زمین بیشتر از یک شد و این نشان دهنده تاثیر مثبت کشت مخلوط بر عملکرد دو گیاه می باشد. کارایی زراعی استفاده از نیتروژن و کارایی جذب نیتروژن در هر دو گیاه پنبه و ذرت با افزایش سطوح نیتروژن کاهش معنی داری را نشان داد. همچنین، کارایی نیتروژن در تمامی تیمارهای مورد آزمایش در ذرت بالاتر از پنبه بود. بررسی نسبت برابری زمین برای تمامی کارایی های نیتروژن نشان داد که هر دو گونه در کشت مخلوط نسبت به کشت خالص، نیتروژن را با کارایی بالاتری جذب و مصرف می کنند. نسبت رقابتی نیتروژن نشان داد که ذرت در سطوح صفر، 50 و 100 و پنبه در سطح 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن، سهم بیشتری از نیتروژن را جذب می کنند.