تاثیر کشت مخلوط بر عملکرد بیولوژیک، درصد نیتروژن و خصوصیات مورفولوژیک گشنیز (Coriandrum sativum L.) و شنبلیله(Trigonella foenum-graecum L)

به منظور بررسی ترکیب‌های مختلف کشت مخلوط گشنیز و شنبلیله آزمایشی در سال زراعی 89-1388 در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: کشت خالص شنبلیله (a)، 25% تراکم مطلوب گشنیز + 175% تراکم مطلوب شنبلیله (b)، 50% تراکم مطلوب گشنیز +150% تراکم مطلوب شنبلیله (c)، 75% تراکم مطلوب گشنیز +125% تراکم مطلوب شنبلیله (d)، 100% تراکم مطلوب گشنیز + 100% تراکم مطلوب شنبلیله (e)، کشت خالص گشنیز (f)،125% تراکم مطلوب گشنیز + 75% تراکم مطلوب شنبلیله (g)، 150% تراکم مطلوب گشنیز + 50% تراکم مطلوب شنبلیله (h)، 175% تراکم مطلوب گشنیز + 25% تراکم مطلوب شنبلیله (i) بود. برداشت عملکرد بیولوژیک گشنیز در 5% و در شنبلیله در 20% گلدهی گیاهان صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان دادند که تیمار b بیشترین ارتفاع و عملکرد بیولوژیک شنبلیله، بیشترین نسبت برابری زمین کلی، کمترین درصد اسانس، عملکرد اسانس و عملکرد بیولوژِیک گیاه گشنیز را به خود اختصاص داد. بیشترین ارتفاع، عملکرد بیولوِژیک، درصد و عملکرد اسانس گیاه گشنیز و کمترین عملکرد بیولوژیک گیاه شنبلیله در تیمار i مشاهده شد. بیشترین درصد نیتروژن زیست توده در گیاه شنبلیله و گشنیز به ترتیب در تیمارهای a و e مشاهده شدند.