ارزیابی تحمل به خشکی انتهای فصل ژنوتیپ‌های گندم دوروم با استفاده از شاخص‌های تحمل به خشکی

به منظور بررسی واکنش ژنوتیپ‌های مختلف گندم دوروم (triticum durum) به تنش‌خشکی آخر فصل، این تحقیق در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی نیشابور طی سال‌های زراعی 84-1383 و 85-1384 اجرا شد. تعداد 17 ژنوتیپ انتخابی گندم دوروم به همراه دو رقم گندم نان و یک رقم گندم دوروم (20 ژنوتیپ و رقم) در دو آزمایش جداگانه (شرایط آبیاری مطلوب و تنش‌خشکی آخر فصل) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس مرکب دو ساله عملکرد دانه نشان داد اختلاف معنی‌داری بین ژنو تیپ‌ها وجود داشت (1%?p). اثر سال و تنش‌رطوبتی بر عملکرد دانه معنی‌دار بود (1%?p) ، ولی اثرات متقابل دوگانه و سه گانه معنی‌دار نبود. به‌دلیل همبستگی بالای شاخص های sti و mp با عملکرد دانه تحت وجود و عدم وجود تنش‌خشکی ، چنین به نظر می‌رسد از این شاخص‌ها می‌توان برای گزینش لاین‌های متحمل به خشکی گندم استفاده کرد. بر اساس این دو شاخص ، ژنوتیپ‌های شماره 15 ،14و 4 متحمل‌ترین ژنوتیپ نسبت به تنش‌خشکی انتهای فصل بود.ند . همچنین بر اساس شاخص‌های حساسیت ssi و tolژنوتیپ‌ های شماره 7 و 12 حساس‌ترین ژنوتیپ به خشکی بودند.