بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های گوجه فرنگی با استفاده از نشانگرهای مولکولی AFLP و ارتباط آن با هتروزیس

گوجه‌فرنگی یکی از مهم‌ترین محصولات کشاورزی از نظر سطح زیر کشت و اهمیت اقتصادی است و تولید بذر هیبرید در این گیاه اهمیت فراوانی دارد. شناخت ترکیبات والدینی برتر یکی از مهم‌ترین مراحل در برنامه‌های اصلاحی تولید بذر هیبرید است که پرهزینه و مستلزم انجام آزمایشات مزرعه‌ای وسیع می‌باشد. پیش‌بینی‌های موفقی از هتروزیس، با استفاده از تشابه ژنتیکی والدین مبتنی بر نشانگرهای مولکولی در چندین گیاه زراعی انجام گرفته است که می‌تواند در برنامه‌های اصلاحی هیبرید مفید واقع شود. مطالعه حاضر به منظور تعیین تنوع ژنتیکی بین لاین‌های گوجه‌فرنگی و ارزیابی ارتباط بین فاصله ژنتیکی و هتروزیس نتاج انجام گرفت. تنوع ژنتیکی 30 ژنوتیپ گوجه‌فرنگی با استفاده از 165 نشانگر aflp مورد ارزیابی قرار گرفت. فاصله ژنتیکی حاصل بین لاین‌های مورد بررسی، در فاصله 04/0 تا 23/0 قرار داشت. فاصله ژنتیکی حاصل برای یافتن ارتباط معنی‌دار با هتروزیس میانگین والدین (mph) برای متوسط عملکرد، وزن میوه، تعداد میوه و ماندگاری میوه، مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد با وجودی‌که نشانگر مولکولی aflp در تشخیص چندشکلی و فاصله ژنتیکی میان لاین‌های گوجه‌فرنگی کارآمد می‌باشد، ارتباط فاصله ژنتیکی مبتنی بر این نشانگر با هتروزیس میانگین والدین در صفات مورد ارزیابی، بی‌معنی و فاقد سودمندی لازم در پیش‌بینی هتروزیس ژنوتیپ‌های گوجه‌فرنگی می‌باشد.