بررسی تاثیر تنش‌خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ‌های گلرنگ بهاره

به‌منظور بررسی اثرات تنش کم‌آبی بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های گلرنگ، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک طی تابستان سال 1388 انجام گرفت. تیمارها شامل سه سطح آبیاری 100 درصد، 75 درصد و 50 درصد نیاز آبی گیاه و ژنوتیپ‌های گلرنگ شامل محلی اصفهان، اصفهان-14، pi-537598 و il-111 بودند. نتایج نشان داد تنش‌خشکی عملکرد دانه و درصد روغن‌دانه را کاهش داد. به‌طوری‌که عملکرد دانه از 1198 کیلوگرم در هکتار در آبیاری معادل 100 درصد نیاز آبی گیاه به 1081 و 936 کیلوگرم در هکتار به‌ترتیب در تیمار آبیاری 75 و 50 درصد نیاز آبی گیاه کاهش یافت. بیشترین عملکرد دانه از ژنوتیپ محلی اصفهان به‌میزان 1402 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. اثر متقابل تیمار های آزمایشی نشان داد بیشترین عملکرد دانه معادل 1583 کیلوگرم در هکتار و روغن‌دانه معادل 38 درصد از تیمار آبیاری 100 درصد نیاز آبی گیاه و ژنوتیپ محلی اصفهان حاصل شد. ژنوتیپ محلی اصفهان در دو شرایط مطلوب و شرایط تنش دارای بیشترین عملکرد دانه و درصد روغن بود. بنابراین در شرایط کمبود آب می‌توان با کشت این ژنوتیپ به عملکرد و درصد روغن قابل قبول دست یافت.