بررسی تنوع ژنتیکی و مقایسه تحمل به تنش خشکی ژنوتیپ های گلرنگ اهلی (Carthamus tinctorius) و گلرنگ وحشی (C. oxyacanthus)

به منظور بررسی تحمل به خشکی لاین ها، توده های گلرنگ اهلی (carthamus tinctorius l.) و گلرنگ وحشی (c. oxacanthe) آزمایشی در سال 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. در این آزمایش تعداد 20 ژنوتیپ، شامل 13 توده و لاین اهلی به همراه 7 توده وحشی در سه سطح رطوبتی شامل بدون تنش (80 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس a) تنش متوسط (130 میلی مترتبخیر از تشتک تبخیر کلاس a) و تنش شدید (180 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس a) در قالب سه طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بررسی تنوع ژنتیکی، نشان دهنده تفاوت قابل ملاحظه در بین جمعیت های گلرنگ اهلی و وحشی از نظر صفات زراعی و مورفولوژیک بود به عنوان مثال تعداد طبق (غوزه) در بوته ژنوتیپ های وحشی نسبت به نمونه‌های اهلی به طور معنی داری بیشتر بود که می توان از پتانسیل این گونه ها برای بهبود ژنتیکی گلرنگ اهلی از طریق هیبریداسیون بین گونه ای استفاده کرد. نتایج نشان داد تنش رطوبتی تاثیر معنی داری بر تمام صفات مورد بررسی داشت. تفاوت زیادی بین دو گونه اهلی و وحشی از نظر تحمل به تنش خشکی وجود داشت به‌طوری که با افزایش شدت تنش از سطحی به سطح دیگر، عملکرد نمونه های اهلی به طور معنی داری کاهش یافت در حالی که عملکرد نمونه-های وحشی در شرایط عدم تنش، تنش متوسط و تنش شدید تفاوت معنی داری نشان نداد. نتایج نشان داد که گونه وحشی از نوعی پایداری عمومی تحت شرایط تنش از خود نشان می دهند که می تواند به عنوان منبع ژنی مفید برای انتقال ژن های مقاومت به گونه اهلی مفید باشد.