علوم اعصاب و فناوری‌های عصبی در ترازوی حقوق بشر

پیشرفت سریع در علوم اعصاب و فناوری‌های عصبی، ابزارها و تکنیک‌های جدیدی را برای نظارت، کنترل، رمزگشایی، به‌اشتراک‌گذاری و حتی دست‌کاری اطلاعات مغز انسان فراهم کرده است. توسعۀ فناوری‌های عصبی و رشد استفاده از آن، پیامدهای اخلاقی و حقوقی را به جهت سوءاستفاده از این فناوری ایجاد می‌نماید. سوال اصلی آن است که آیا قوانین موجود در حوزۀ حقوق بشر در مواجهه با این فناوری، قادر به حفاظت کافی و موثر از انسان‌ها خواهند بود؟ برخی محققان معتقدند قوانین موجود برای حفاظت از بشر در رویارویی با فناوری عصبی کافی است، ولی باید دامنۀ این حقوق را به مسائل ناشی از فناوری عصبی تسری داد؛ در مقابل، عده‌ای بر این باورند که قوانین موجود برای محافظت بشر از این مداخلات، کافی نیست و باید حقوق جدیدی به حقوق موجود اضافه شود. نگارنده در پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و با بررسی قوانین بین‌المللی و منطقه‌ای حقوق بشر به این نتیجه رسیده است که هیچ قانونی به‌صراحت از مغز و ذهن انسان به‌عنوان مهم‌ترین و خصوصی‌ترین بخش بدن انسان حفاظت نمی‌کند؛ لذا با تبعیت از نظر پژوهشگران اخیر به معرفی حقوق جدید بشر مشتمل بر حق حریم خصوصی ذهنی، حق آزادی شناختی، حق تمامیت ذهنی و حق پیوستگی روان‌شناختی می‌پردازد.

neurosciences and neurotechnologies in the scale of human rights

rapid progress in neuroscience and neurotechnology has provided new tools and techniques for monitoring, controlling, decoding, sharing and even manipulating the information of the human brain. the development of neural technologies and the growth of its use creates moral and legal consequences for the misuse of this technology.the main question is whether the existing laws in the field of human rights have sufficient and effective protection of humans in the face of this technology? some researchers believe that the existing laws are sufficient to protect humans in the face of neurotechnology, but the scope of these rights should be extended to issues arising from neurotechnology. new rights should be added to the existing rights. the present research has come to the conclusion with a descriptive and analytical method, by examining international and regional human rights laws, that no law explicitly protects the human brain and mind as the most important and private part of the human body. the new human being includes the right to mental privacy, the right to cognitive freedom, the right to mental integrity, and the right to psychological continuity.