مطالعۀ تطبیقی رویکردهای ملی و بین‏ المللی به داوری در غیاب خوانده

داوری روشی تراضی‏محور برای فصل خصومت و جایگزین مناسبی برای دادرسی دولتی بر مدار توافق و مراضات است. از درون داوری می‏توان پنجره‏ای نوین به قواعد امری دادرسی گشود، اما در داوری نیز گاه منافع متضاد اطراف دعوا مسیر رسیدگی را سخت و ناهموار می‏کند. برخی صاحب‏نظران اعتقاد دارند در دادرسی روابط متقابل اصحاب دعوا و دادرس بر همکاری میان آنان بنا می‏شود. اگر این نظریه را بپذیریم، ضرورت این همکاری در داوری دوچندان است. پرسش این جستار آن است که اگر خواندۀ دعوا که پیش‏تر بر اصل داوری توافق کرده است، در جریان داوری همکاری نکند و خود را نشان ندهد، تکلیف چیست؟ از یک سو در داوری قدرت داور مستند به قدرت عمومی نیست و جوهر تراضی اقتضا دارد که داور با استناد به اذنی که از طرفین دعوا دارد با نظارت آنان دعوا را فیصله دهد، و از سوی مقابل، توقف داوری به علت غیبت خودخواستۀ خوانده نباید موجب نادیده گرفتن حق دادخواهی خواهان گردد. جمع بین این دو، ضرورت داوری در غیاب خوانده را تبدیل به موضوعی جالب توجه کرده است و آنچه در ادامه می‏آید تلاشی برای صورت‏بندی اوصاف آیینی داوری در غیبت خوانده و الزامات داوران در رسیدگی و صدور رای و الزامات دادگاه مجری رای داور و دادگاه رسیدگی‏کننده به درخواست ابطال رای است.

a comparative survey on the international and domestic approaches towards arbitration with non-responding defendant

arbitration is a contractual arrangement of dispute settlement. the core of arbitration as a mechanism is ’agreement’ of the disputing parties. as opined by some scholars, the backbone of any procedure for dispute settlement, including arbitration, is cooperation of opposing parties. the state courts are empowered to enforce the parties’ cooperation through conduct of default process in case of respondent non-participation. however, once arbitration is concerned, parties’ cooperation is more important because the tribunal conduct the arbitration based on the powers conferred thereto by the parties. if one of the parties, specifically for the purpose of this article ’the respondent’, decides to not participate in arbitration due to any reason, which is not ultimately considered as justified excuse, the arbitral tribunal would face with two important conflicting questions. 1) how to respect the respondent’s right of due process. 2) how and to what extent the respondent’s arbitrary decision not to participate affects the claimant’s contractual right of access to justice. both courts of recognition and enforcement and annulment review of a default arbitral award encounter with a number of requirements in their course of proceeding as well.