الگوی مشاوره‌ای خودپنداره تاله‌محور مبتنی بر مبانی انسان‌شناسی اسلامی(دیدگاه جوادی آملی)

خودپنداره، انگیزة قوی در رفتار فرد است. عمل و رفتار فرد مطابقت دارد بااینکه او در آن زمان، خویش را چگونه می‌بیند. روان‌شناسان تحولی معتقد هستند باورها و عقاید ایدئولوژیک فرد از عوامل بنیادی در تشکیل خودپنداره‌ای قوی و منسجم است. با توجه به اینکه مبانی فلسفی و انسان‌شناختی، اساس شکل‌گیری اعتقادات ایدئولوژیک فرد هستند؛ لذا بررسی مبانی انسان‌شناسی از طریق تاثیر‌گذاری بر برنامه‌های پژوهشی علوم‌تربیتی و روان‌شناسی و همچنین به‌طور مستقیم برای اصلاحات پیش‌برندة نظام آموزشی کمک کننده است و می‌تواند به ایجاد زمینه‌ای مناسب برای توسعة مستمر نوآوری‌های آموزشی تبدیل شود و راهبردهای نوآوری آموزشی نیز در صورتی که فارغ از بازنگری در زیرساخت‌های نظری باشد تنها تغییرات محدودی را می‌تواند پدید آورد. به همین دلیل محققان در این پژوهش با قرار دادن فلسفة اسلامی(مبانی انسان‌شناسی جوادی آملی) به عنوان زیرساخت علوم‌تربیتی و روان‌شناسی به طراحی الگوی خودپنداره مبتنی بر آن اقدام کرده‌اند؛ تا زمینه برای اصلاحات اساسی و بومی در روان‌شناسی و علوم تربیتی فراهم شود. منبع یا جامعۀ این پژوهش کلیة کتاب‌های جوادی آملی بود که از سال 1372 تا سال 1391 منتشر شده است. این پژوهش در قالب روش هرمنوتیک[1] انجام شد که از انواع روش‌های کیفی است. نتایج این پژوهش، الگوی مشاوره‌ای خودپنداره تاله‌محور را متشکل از سه محور اصلی فرایند، محتوا و فنون ارائه داده است که هرکدام نیز شامل زیر مقوله‌های مختص خود است.[1]. hermenotic