بررسی رابطه بین کیفیّت تدریس معلمان دینی و رفتارهای مذهبی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه از دیدگاه معلمان منطقه یک شهر تهران

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین کیفیّت تدریس معلمان دینی و رفتارهای مذهبی دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر تهران بود. جامعه آماری کلیه دبیران دینی زن بودند که در سال تحصیلی 90-89، در مقطع متوسطه در شهر تهران اشتغال داشتند. براساس آمار موجود کلیه دبیران دینی زن 60نفر بودند که طبق جدول گرجسی و مورگان باید نمونه آماری 52 نفر انتخاب شود، که به منظور احتیاط از برگشت ندادن تعدادی از پرسشنامه‌ها یا ناقص بودن بعضی از آن‌ها 60 پرسشنامه میان معلمان توزیع شد که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، 56 نفر دبیر دینی برای تجزیه و تحلیل آماری انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی - پیمایشی بود و از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که تعداد 30 پرسشنامه به صورت آزمایشی در میان آزمودنی‌ها توزیع شد که پس از جمع‌آوری پرسشنامه و محاسبه از طریق ضریب آلفای کرونباخ،‌ مقدار ضریب 89/0 به دست آمد و پایایی آن برآورد شد پرسشنامه براساس مقیاس لیکرت (خیلی زیاد، ‌زیاد‌، متوسط، ‌کم و خیلی‌کم) تهیه و تنظیم شده بود. همچنین در روش تجزیه و تحلیل داده‌ها در بخش آمار توصیفی با استفاده از شاخص‌های آماری متناسب با نوع داده‌های جمع‌آوری شده (نما و درصد) و در بخش آمار استنباطی داده‌ها از نرم‌افزار آماری spss و آزمون خی دو چند متغیری و ضریب هماهنگی کرامر و ضریب همبستگی رتبه‌ای اسپیرمن استفاده شد و نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که بین محتوای برنامه‌های درسی، کیفیّت روش‌های تدریس، اجرای برنامه‌های مذهبی در مدرسه و زمان برنامه‌های درسی دینی، شیوه‌های بیانی مناسب و شخصیت معلمان و رفتارهای مذهبی دانش‌آموزان رابطه معنادار وجود دارد.