نقش شایستگی اخلاقی مدیران در فضیلت سازمانی

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش شایستگی اخلاقی در فضیلت سازمانی انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع کمی، از نظر هدف، کاربردی و به روش توصیفی همبستگی از نوع رگرسیون انجام شده است. جامعه پژوهش، کلیه کارکنان (3591 نفر) دانشگاه تهران است که به شیوه نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب 347 نفر به عنوان نمونه و به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه‌ محقق‌ساخته شایستگی اخلاقی و پرسشنامه محقق‌ساخته فضیلت سازمانی استفاده گردید. روایی محتوایی و روایی سازه پرسشنامه‌ها با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفت. پایایی ابزار نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه شایستگی اخلاقی 0.98 و برای فضیلت سازمانی نیز 0.98 بدست آمد. یافته‌ها نشان داد که وضعیت موجود شایستگی اخلاقی مدیران بالاتر از سطح متوسط قرار دارد. در حالی که وضعیت موجود فضیلت سازمانی در سطح متوسط است. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که از میان مولفه‌های شایستگی اخلاقی، تنها مولفه شایستگی اخلاقی نسبت به دیگران قابلیت پیش‌بینی مثبت فضیلت سازمانی را داشته است. بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که اخلاق، که رویکردی فردی بوده در سطح نسبتاً مناسبی قرار دار؛د در صورتی که فضیلت سازمانی، که رویکردی سازمانی تلقی می‌شود؛ در سطح پایین‌تری قرار دارد. همچنین از میان مولفه‌های شایستگی اخلاقی، مولفه شایستگی نسبت به دیگران، که یک مولفه ارتباطی محسوب می‌شود؛ قابلیت پیش‌بینی فضیلت سازمانی را دارد؛ لذا این امر نشان‌دهنده لزوم توجه به جنبه‌های اجتماعی و تعاملی بین کارکنان سازمان‌ها و به ویژه دانشگاه برای ارتقای فضیلت در سازمان است.

The Role of Ethical Competency of Managers on Organizational Virtuousness

The main goal of this study was explained of ethical competencies role in organizational virtuousness. The present study is quantitative, purposeful, applied and descriptivecorrelation method of regression type. The population of the study consisted of all the staff (N=3591) using a Proportional stratified sampling method and 347 people were selected as sample and randomly. For data collection, a researchermade questionnaire based on ethical competencies of the academic managers, and the Researchermade questionnaire based on organizational virtuousness. The questionnaires content validity and construct validity was confirmed using confirmatory factor analysis. Reliability was for ethical competencies 0.98 and was for organizational virtuousness 0.98. The findings showed that the current status of ethical competence of managers were above average level. While the current status of organizational virtuousness was middle. Also, the results of multiple regression showed that among the components of ethical competence, the only component of ethical competence of towards others was the predictive ability on organizational Virtuousness. Accordingly, it can be concluded that ethics, which is considered an individual approach, is at average level, and organizational virtuousness, which is considered an organizational approach, is less than average. Also, among all components of ethical competency, ethical competency toward others, which is a communicative component, can be used to expect organizational virtuousness. This, therefore, indicates the need to pay attention to the social and communicative aspects of the employees of organizations, especially the university, to increase the organizational virtuousness.