رابطه حمایت معلم ادراک شده و عملکرد تحصیلی درس ریاضی: نقش میانجیگر انگیزه درونی، اضطراب و خودکارآمدی ریاضی

عوامل درون فردی و برون فردی متعددی در یادگیری و عملکرد دانش‌آموزان در درس ریاضی به‌عنوان اهداف مهم آموزش ‌و پرورش نقش دارند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه حمایت معلم ادراک‌شده در رابطه با عملکرد درس ریاضی با توجه به نقش میانجی‌گر انگیزه درونی، اضطراب و خودکارآمدی ریاضی انجام شد. این پژوهش از نوع کمی  با روش همبستگی است و با استفاده از روش معادلات ساختاری انجام شده است. تعداد 408 دانش‌آموز (204 پسر، 204 دختر) به شیوه نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های حمایت عاطفی معلم و ابزاری اسکالویک (2013)، حمایت ابزاری وانگ، تااو و کونیشی (2018)، خودکارآمدی و اضطراب ریاضی می (2009) و انگیزه درونی فدریسی و اسکالویک (2014) پاسخ دادند. برای سنجش عملکرد در درس ریاضی از میانگین سه امتحان دانش‌آموزان در درس ریاضی استفاده شد. نتایج نشان داد که الگوی مفهومی پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. همچنین، بین حمایت معلم ادراک‌شده و عملکرد دانش‌آموزان در درس ریاضی رابطه مثبت معنی‌داری وجود دارد و حمایت معلم ادراک‌شده با واسطه سه متغیر اضطراب ریاضی، انگیزش درونی و خودکارآمدی ریاضی توانسته عملکرد تحصیلی در درس ریاضی را به‌صورت معنی‌داری تبیین کند. به‌علاوه، خودکارآمدی ریاضی توانسته دو متغیر میانجی دیگر را تحت تاثیر قرار داده و از این طریق بر عملکرد در درس ریاضی تاثیرگذار باشد. نتایج تلویحاً نشان می‌دهند توجه به انواع حمایت‌های معلم و طراحی و اجرای مداخله‌های آموزشی در جهت افزایش رفتارهای حمایتی معلمان می‌تواند از طریق افزایش خودکارآمدی و انگیزش ریاضی و کاهش اضطراب ریاضی دانش‌آموزان به بهبود عملکرد ریاضی آنان کمک نماید.