رابطه دل‌بستگی به والدین و همسالان با بلوغ اجتماعی نوجوانان؛ بررسی نقش میانجی دل‌بستگی به همسالان

هدف پژوهش بررسی نقش میانجی دل‌بستگی به همسالان در رابطه دل‌بستگی به والدین با بلوغ اجتماعی نوجوانان دانش‌آموز بود. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری 3553 دانش‌آموز دختر و پسر 18-16 ساله منطقۀ یک تهران بودند که بر اساس جدول کرجسی- مورگان و با روش تصادفی مبتنی بر دسترس پذیری، با احتساب ریزش و داده های پرت، 334 نفرشان به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌ها به‌وسیلۀ فهرست تجدیدنظر شده دل‌بستگی به والدین و همسالان آرمسدن و گرنبرگ (1987) و مقیاس بلوغ اجتماعی نالینی رائو (1973) گردآوری شد. تحلیل داده ها استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیری گام‌ به ‌گام و آزمون رگرسیون سلسله مراتبی انجام شد. یافته‌ها نشان داد که رابطه میان دل‌بستگی به والدین با بلوغ اجتماعی معنی‌دار بود و برعکس رابطه میان دل‌بستگی به همسالان با بلوغ اجتماعی معنی‌دار نبود. همچنین یافته‌ها نشان داد که دل‌بستگی به همسالان، در رابطه ی دل‌بستگی به والدین و بلوغ اجتماعی فاقد نقش میانجی بود؛ بنابراین با آنکه دل‌بستگی به همسالان در میان بلوغ اجتماعی و دل‌بستگی به والدین نقش میانجی ایفا نکرد، یافته های این پژوهش روشن نمود که دل‌بستگی به والدین در تعیین بلوغ اجتماعی نوجوانان از دل‌بستگی به همسالان تعیین کننده‌تر است.