پیش‎بینی اهمال کاری تحصیلی ‎ براساس خودناتوان سازی و استرس ناشی از انتظارات تحصیلی در دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر پیش‎بینی اهمال‎کاری تحصیلی دانش‎آموزان از طریق خودناتوان‎سازی و استرس‎ناشی‎از انتظارات تحصیلی بود.روش این تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد نظر کلیه دانش‎آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 96-95 بودند. گروه نمونه شامل 175 نفر که به شیوه نمونه‎گیری خوشه‎ای انتخاب شدند. مقیاس‎های اهمال‎کاری تحصیلی، استرس ناشی از انتظارات تحصیلی و خودناتوان‎سازی اجرا شد. داده‎ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‎به‎گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که متغیرهای خودناتوان‎سازی و استرس‎ناشی از انتظارات تحصیلی، همبستگی مثبت و معناداری با متغیر اهمال‎کاری دارند. در بررسی نقش پیش‎بینی‎کنندگی هر یک از متغیرها می‎توان گفت که متغیر خودناتوان‎سازی بیشترین میزان پیش‎بینی را دارد. بنابراین می‎توان اهمال‎کاری تحصیلی دانش‎آموزان را از روی خودناتوان‎سازی و استرس ناشی از انتظارات تحصیلی آنها، پیش‎بینی کرد. همچنین با کاهش استرس و مدیریت خودناتوان‎سازی، می‎توان از افزایش اهمال‎کاری در بین دانش‎آموزان پیشگیری کرد.

the prediction of academic procrastination on self-handicapping and academic expectations stress

the aim of this research was to predict the academic procrastination of students by assessing selfhandicapping behavior and academic expectations stress. this research is descriptive and uses correlation methods. the statistical population consisted of male students who were high school students in mashhad during the 20162017 academic years. 175 students were in the sample group; the sampling was by cluster sampling methods. the following scales were used in this research: academic procrastination, academic expectations stress, and selfhandicapping. the data was analyzed with pearson’s correlation coefficient and stepwise regression. the results showed that selfhandicapping and academic expectations stress have a positive correlation with academic procrastination. in determining which of these variables was a better predictor for academic procrastination, we found that selfhandicapping was the most reliable predictor. therefore, we can conclude that student’s academic procrastination can be predicted using selfhandicapping, academic expectations stress. furthermore, we conclude that by lowering their stress levels, and control selfhandicapping, the increase of student’s procrastination can be prevented.