نقش عوامل اجتماعی و آموزشی در تضعیف انگیزه تحصیلی دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر کرمانشاه

هدف این پژوهش شناسایی عوامل اجتماعی و آموزشی موثر در کاهش انگیزه تحصیلی دانش‌آموزان دوره متوسطه بود. در این پژوهش از مدل میلر و بریکمن(2004) به عنوان مبنا استفاده شد. جامعه آماری آن شامل کلیه دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 94-93 بود که با استفاده روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای از سه ناحیه آموزش‌و پرورش 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بوده که روایی محتوایی آن با نظرات اصلاحی و تاییدی ده نفر از صاحب‌نظران حوزه انگیزه تحصیلی و برنامه درسی به‌دست آمده است و پایایی آن نیز پس از اجرای آزمایشی در بین 60 نفر از دانش‌آموزان، آلفای کرانباخ به میزان 0.87 محاسبه شد. برای تحلیل داده‌ها ابتدا از تحلیل عامل اکتشافی و سپس برای تعیین میزان برازش آنها از تحلیل عامل تاییدی استفاده گردید. یافته‌های این پژوهش نشان داد: مجموعا نه عامل شامل؛ خانواده و مسائل مرتبط با آن، نحوه توجه جامعه به علم و علم‌آموزی، بیکاری تحصیلکرده‌ها، کاربردی نبودن آموخته‌ها، ضعف معلمان، کیفیت پایین برنامه درسی، ساختار و مقررات مدارس، نحوه مدیریت مدارس و توسعه و دسترسی به فناوری‌های نوین ارتباطی به ترتیب اولویت و مجموعا 45.72 درصد از واریانس مربوط به عوامل کاهش انگیزه تحصیلی(برون و درون نظام آموزشی) دانش‌آموزان متوسطه پسر شهر کرمانشاه را تبیین می‌کنند. همچنین شاخص‌های برازش مانند rmsea ، gfi ، agfi ، nfi ، ifi و cfi بسندگی عامل‌ها و خرده عامل‌های کشف شده را تایید می‌کند.