بررسی رابطۀ معلّم و شاگرد با تکیه بر رابطۀ من – تو و تجارب عینی آن دراندیشۀ گابریل مارسل

هدف این مقاله، بررسی رابطۀ معلّم و شاگرد با تکیه بر رابطۀ من – تو و تجارب عینی آن در اندیشۀ گابریل مارسل است. برای نیل به این هدف، از روش استنتاج عملی استفاده شده است. یافته‌های این مطالعه، حاکی از آن است که برای حلّ مساله بیقراری انسان معاصر، مارسل بازگشت به راز هستی را مطرح می‌سازد. از دید مارسل، این امر متحقَّق نخواهد شد جز در سایۀ رابطۀ من – تو و تجارب عینی آن نظیر عشق، آمادگی، وفا، ایمان و امید. با تکیه براین ارتباط، سه نوع دلالت تربیتی در مورد رابطۀ معلّم و شاگرد استنتاج شده است: برقراری ارتباط اصیل و انسانی، فراهم کردن زمینه برای تجربۀ هستی وگفتگو به عنوان مناسب‌ترین روش تدریس در رابطۀ من تو استنتاج شد.