بررسی آموزش معنادرمانی مذهب محور بر افزایش انگیزش تحصیلی و رضایت از زندگی در دانش آموزان پسر پایه اول دبیرستان مبتلا به افسردگی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنا درمانی مذهب‌محور بر افزایش انگیزش تحصیلی و رضایت از زندگی در دانش‌آموزان پسر مبتلا به افسردگی پایه اول دبیرستان‌های ناحیه 4 اهواز در سال 91-90 بود. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با پیش‌آزمون پس‌آزمون و گروه گواه بوده است. نمونه مورد بررسی شامل 60 دانش‌آموز است که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای و دارا بودن یک انحراف معیار کمتر از میانگین در پرسشنامه‌های افسردگی بک، انگیزش تحصیلی هارتر و رضایت از زندگی هیونبر انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. به گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه‌ای آموزش معنادرمانی مذهب‌محور داده شد؛ اما گروه گواه هیچگونه مداخله‌ای دریافت نکرد. در پایان مداخلات، پس آزمون از هر دو گروه به عمل آمد. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه‌های افسردگی بک، انگیزش تحصیلی هارتر و پرسشنامه رضایت از زندگی هیونبر بوده است. داده‌های حاصل با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیری (مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل آشکار ساخت که بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0/001>p). میزان انگیزش تحصیلی و رضایت از زندگی در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به‌طور معنی‌داری افزایش یافت. درنتیجه می‌توان گفت معنادرمانی مذهب محور باعث افزایش انگیزش تحصیلی و رضایت از زندگی در دانش‌آموزان افسرده خواهد شد.