مقایسه تاثیر آموزش همراه با پی‌گیری تلفنی از مراقبان خانوادگی با آموزش بدون پی‌گیری بر رفتارهای خودمراقبتی و وضعیت بالینی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

زمینه و هدف: در کنار درمان های دارویی، آموزش مراقبت از خود در بیماران نارسایی قلبی ضروری است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر آموزش همراه با پی گیری تلفنی از مراقبان خانوادگی با آموزش بدون پی گیری بر رفتارهای خودمراقبتی و وضعیت بالینی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی (irct2016080829184n2)، در مورد 66 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان طالقانی آبادان در سال 95-1394 انجام یافته است. بیماران به روش تخصیص تصادفی به 3 گروه: شاهد، مداخله 1 و مداخله 2 تقسیم شدند. گروه شاهد، مداخله ای دریافت نکردند، در گروه مداخله 1 بیماران و مراقبان، آموزش حضوری و گروه مداخله 2 علاوه بر آموزش حضوری، مراقبان پی گیری تلفنی مستمر دریافت کردند. در ابتدای مطالعه و انتهای 3 ماه رفتار خودمراقبتی، شدت خستگی و تحمل فعالیت بیماران از طریق پرسشنامه رفتار خودمراقبتی، مقیاس سنجش خستگی و آزمون 6 دقیقه پیاده روی بررسی شد. از آمار توصیفی و آزمون های کای اسکوئر، تی زوج، تحلیل واریانس، کووایانس و آزمون تعقیبی شفه در نرم افزار spss نسخه 18 جهت تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: ابتدای مطالعه 3 گروه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی و 3 متغیر پاسخ همگن بودند. در پس آزمون بین گروه مداخله 2 با گروه شاهد و گروه مداخله 1 از نظر میانگین رفتار خودمراقبتی (p<0/001) و میانگین نمره خستگی بیماران (p<0/004)، تفاوت معنادار وجود داشت. اما، در میانگین تحمل فعالیت بیماران بین سه گروه اختلاف آماری معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: پی گیری تلفنی پرستار از مراقبان بیماران نارسایی قلبی می تواند منجر به ارتقای رفتار خودمراقبتی و کاهش خستگی بیماران گردد.

Comparing the effect of telenursing and education without followup in the caregivers of heart failure patients on the selfcare behavior and clinical status of heart failure patients

Background & Aim: Besides medical treatment, selfcare education is necessary for patients with heart failure. The aim of this study is to compare the effect of telenursing and education without followup in the caregivers of heart failure patients on the selfcare behavior and clinical status of heart failure patients.Methods & Materials: This clinical trial (IRCT2016080829184N2) was performed on 66 heart failure patients referred to the clinic of Taleghani hospital in Abadan in 20152016. The patients were randomly divided into three groups: control, intervention1 and intervention2 groups. Control group did not receive any intervention. Patients and caregivers in the intervention1 group received verbal education, and caregivers in the intervention2 group received continuous phone followup plus verbal education. Selfcare behavior, fatigue severity and exercise tolerance were assessed in the patients by the selfcare behavior questionnaire, fatigue severity scale and six minutes walking test at baseline and the end of 3 months. Descriptive statistics, chisquare, paired ttest, ANOVA, ANCOVA and Scheffe post hoc test were used to analyze the data using the SPSS software v.18.Results: At baseline, three groups were consistent in terms of demographic variables and three variables. At the posttest, there was a significant difference between the intervention2 group with the control group and intervention1 group in selfcare behavior (P<0.001) and the patients&rsquo; fatigue score mean (P<0.004). But, no significant difference was observed between three groups in the patients&rsquo; exercise tolerance score mean.Conclusion: Telenursing for the caregivers of heart failure patients can lead to the improvement of selfcare behavior and decrease in fatigue among the patients.