مقایسه اثربخشی ابراز هیجانی نوشتاری و روایتگری بر استرس پس از سانحه و افسردگی پس از زایمان زنان تحت سزارین اورژانسی

زمینه و هدف: روش های ابراز هیجانی مانند مشاوره های روایتگری و ابراز هیجانی نوشتاری در کاهش شدت مشکلات روان شناختی مختلف مانند افسردگی و استرس حاد به ویژه پس از حوادث تروماتیک موثر هستند. سزارین اورژانسی نیز رخدادی تروماتیک قلمداد می شود که می تواند باعث مشکلات روان شناختی برای مادر شود. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی ابراز هیجانی نوشتاری و روایتگری بر استرس پس از سانحه و افسردگی پس از زایمان زنان تحت سزارین اورژانسی بستری در بخش زنان بوده است.روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی در شهر زاهدان انجام گرفته است. تعداد 120 زن تحت سزارین اورژانس بستری شده در بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) در سال 1401-1400 به صورت در دسترس انتخاب و به روش تصادفی به سه گروه 40 نفری ابراز هیجانی نوشتاری، روایتگری و کنترل تقسیم شدند. مداخله به صورت یک جلسه حضوری و دو جلسه غیرحضوری اجرا شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های افسردگی edinburgh و سنجش اختلال استرس پس از سانحه استفاده شد که قبل و 6 هفته بعد از پایان مداخله در سه گروه تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 24 و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: نتایج نشان داد میانگین نمره استرس پس از سانحه و افسردگی پس از زایمان در گروه های ابراز هیجانی نوشتاری و روایتگری نسبت به گروه کنترل بعد از مداخله کاهش معناداری داشت (0.05>p) در حالی که قبل از مداخله سه گروه تفاوت معناداری نداشتند (0.05

comparison of the effectiveness of emotional expression through writing and narration in reducing post-traumatic stress and postpartum depression among women undergoing emergency cesarean section

background & aim: the utilization of emotional expression methods, including narrative counseling and written emotional expression, has been shown to be efficacious in mitigating the intensity of diverse psychological issues such as depression and acute stress, particularly following traumatic events. additionally, emergency cesarean section is commonly acknowledged as a traumatic event that may lead to psychological challenges for the mother. the purpose of this research was to compare the effectiveness of emotional expression through writing and narration in reducing post-traumatic stress and postpartum depression among women undergoing emergency cesarean section.methods & materials: this quasi-experimental study was conducted in zahedan, involving a total of 120 women who underwent emergency cesarean section and were admitted to ali ibn abi talib (as) hospital during the period of 2021-2022. the participants were selected using convenience sampling and were randomly divided into three groups: written emotional expression, narration and control, with each group consisting of 40 participants. the intervention consisted of one face-to-face session and two non-face-to-face sessions. data collection involved the use of the edinburgh depression questionnaire and ptsd assessments, administered before and six weeks after the intervention across all three groups. the data were analyzed using spss version 24, employing descriptive and inferential tests such as anova and tukey’s post hoc analysis.results: the results showed a significant decrease in the average scores of post-traumatic stress and postpartum depression in the written emotional expression and narration groups, compared to the control group, after the intervention (p<0.05). however, before the intervention, there were no significant differences observed among the three groups (p>0.05). furthermore, a higher mean difference was observed in both post-traumatic stress and postpartum depression scores before and after the intervention in the written emotional expression group, compared to the narration group, indicating a greater effect of written emotional expression (p<0.001).conclusion: based on the research findings, highlighting the positive effect of both narration and written emotional expression, it is recommended to incorporate these techniques as supplementary components within comprehensive educational and care programs for women experiencing traumatic childbirth.