بررسی تاثیر اجرای طرح ترخیص بر کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به بیماری مادرزادی قلب تحت عمل جراحی

زمینه و هدف: مراقبت از کودکان مبتلا به بیماری مادرزادی قلب برای والدین بسیار چالش برانگیز است و مادران این کودکان کیفیت زندگی پایینی دارند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اجرای طرح ترخیص بر کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به بیماری مادرزادی قلب تحت عمل جراحی انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 72 مادر کودک مبتلا به بیماری مادرزادی قلب مراجعه‌کننده به مرکز قلب و عروق شهید رجایی تهران در سال 1398 به روش نمونه‌گیری مستمر و تخصیص غیرتصادفی در گروه مداخله و کنترل (36 نفر در هر گروه) وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه جمعیت‌شناختی و کیفیت زندگی sf36 بود که قبل و 2 ماه بعد از مداخله تکمیل شد. مداخله طی 6 جلسه سی دقیقه‌ای آموزش در زمان پذیرش، حین بستری و ترخیص در بخش اجرا شد و پیگیری تا 2 ماه بعد از ترخیص ادامه یافت. داده‌ها در نرم‌افزار spss نسخه 20 و آزمون‌های آماری کای‌دو، تی‌مستقل و آزمون دقیق فیشر تحلیل شد.یافته‌ها: میانگین نمره کیفیت زندگی قبل از مداخله در گروه آزمون 35/19 ±93/58 و کنترل 78/16 ±93/64 بود که تفاوت معنادار بین گروه‌ها وجود نداشت (165/0=p). دو ماه پس از مداخله میانگین کیفیت زندگی در گروه آزمون 81/17 ±44/73 و کنترل 49/16 ±67/73 بود که بین گروه‌ها تفاوت معنادار آماری وجود نداشت (956/0=p).نتیجه‌گیری: اجرای طرح ترخیص طراحی شده سبب بهبود کیفیت زندگی مادران نشد. پیشنهاد می‌شود در اجرای طرح ترخیص علاوه بر آموزش مراقبت صحیح از کودک مبتلا، حمایت روانی از مادران نیز به عمل آید.ثبت کارآزمایی بالینی: irct20180501039489n3

The effect of discharge planning on quality of life in mothers of children with congenital heart disease undergoing surgery

Background Aim: Caring for children with congenital heart disease is very challenging for their parents, and the mothers of these children have a low quality of life. The aim of this study was to evaluate the effect of discharge planning on quality of life among mothers of children with congenital heart disease undergoing surgery.Methods Materials: In this quasiexperimental study, 72 mothers of children with congenital heart disease referred to Shahid Rajaie Cardiovascular center in Tehran in 2019 were included in the study using the continuous sampling method and nonrandomly allocated to experimental or control groups (36 in each group). Data collection tool included demographic questions and the SF36 questionnaire, which was completed before and two months after the intervention. The intervention was performed in six thirtyminute training sessions at the time of admission, during hospitalization and discharge. The training followup continued for two months after discharge. Data was analyzed by the SPSS software version 20 using ChiSquare test, independent ttest and Fisher #39;s exact test.Results: The mean score of quality of life before the intervention was 58.93 ±19.35 in the experimental group and 64.93 ±16.78 in the control group, and there was no significant difference between groups (P=0.165). Two months after the intervention, the mean score of quality of life was 73.44 ±17.81 in the experimental group and 73.67 ±16.49 in the control group, and there was no statistically significant difference between groups (P=0.956).Conclusion: The discharge planning did not improve the mothers rsquo; quality of life. It is suggested that in addition to educating about proper care of the child, psychological support be provided for mothers while implementing discharge planning.Clinical trial registry: IRCT20180501039489N3